Met een duivelse blik keek Charlotte haar volgende slachtoffer aan , Jordan een dood gewone jonge althans in de ogen van een mens dan, maar in werkelijkheid was hij een elf.
De meeste mensen denken dat elfen van die idioot kleine wezentjes zijn , dit verkeerde beeld in ingebracht door die achterlijke wezens van de kinder-film industrie.
Elfen zijn in werkelijkheid wezens gestuurd door God om de mensheid te helpen en nee beste lezer niet met uw huiswerk of het wassen van uw auto, Nee , om de kleine wondertjes in de wereld te brengen.
Denk hierbij aan het genezen van een doodzieke moeder die niet genoeg geld heeft om medicijnen te kopen of aan het helpen van een 17 jarige jongen die het leven niet meer ziet zitten en zelfmoord wil plegen.
Maar goed ik zal maar eens verder gaan met mijn verhaal want anders gaat u zich ook irriteren aan mijn oneindige kennis.
Of nee wacht ik zal me eerst een voorstellen , ik ben Sy ik ben een zwarte raaf die graag verslagen uitbrengt , wist u trouwens dat de hoofdstad van Nederland Amsterdam is?
Oké genoeg geïrriteerd voor dit moment ik zal verder gaan met mijn blijkbaar interresante verhaal want anders had u dit gedeelte niet gelezen en gauw wat anders gepakt.
Jordan liep naar de bushalte , keek op zijn horloge en trok zijn wenkbrauwen op , Charlotte liep op hem af "Hoi! weet jij toevallig hoe laat het is?" Jordan draaide zich om en antwoorde vriendelijk "Het is nu...."Charlotte liet hem zijn zin niet afmaken en duwde een doek chloroform in zijn gezicht , met een brede grijns maakte ze zijn zin af "Bedtijd voor Jordan" de jonge zakte in elkaar , ze gooide wat sint john kruid over hem heen en haalde wat touw te voor schijn.
Met een tevreden blik keek Charlotte naar Jordan, ze bond hem vast en trok hem over haar schouder.
Ze taste haar broekzak af naar de sleutel van haar kamer en pakte het ding , ze draaide de sleutel in het sleutel gat om en duwde de deur open.
Terwijl ze de deur sloot en Jordan meesleepte naar de keuken probeerde ik een ingang te vinden want anders zou ik haar niet meer kunnen volgen en u dit verhaal niet kunnen vertellen... Bingo! een open wc raampje , ik ging naar binnen en vloog door de deur door naar de keuken waar ik op een keukenkastje ging zitten.
Ze pakte een emmertje water en goot die leeg over het hoofd van Jordan die sputterend wakker werd "Waar ben ik?" "Bij mij thuis liefje"antwoorde Charlotte met haar gemeenste grijns.
Aha u zult wel denken wie is die Charlotte en waarom doet ze dit? nee denkt u dat niet? pech! ik ga het toch uitleggen gnegnegne!
Charlotte is een 15 jarige Vampier , oftewel een wezen rechtstreeks uit de hel , de natuurlijke vijand van de elf.
Ze is naar mijn ervaring altijd een martelaar geweest , bloeddorstig en sluw maar om een elf te vangen moet je meestal stom geluk hebben om dat te kunnen want alle elfen bezitten minstens een element en sommige zeer sterke magie.
Nou ik zal maar weer verder gaan want ze haalt een zweep te voor schijn dat kan nog wel eens leuk worden... Uiteraard niet voor onze arme Jordan maar hé ik ben nou eenmaal fan van leedvermaak.
Jordan keek haar met een brede grijns aan en dat beviel Charlotte niet "Haal die grijns van je gezicht...""Jordan haalde zijn schouders op "Waarom? ik bedenk me net iets grappigs" zei hij met lichte spot in zijn stem "Oh ja? vertel! ik wil ook wel eens lachen" zei ze met een quasi-geïntereseerde stem. "Als je mij dood zul je spijt krijgen..."ze spande haar handpalm en liet daar op de punt van haar dolk balanceren "Dat betwijfel ik" "Je snapt het niet hé? mijn vader was een groot Magiër en hij heeft een bezwering uitgesproken over mij , als ik vermoord zou worden zou ik..." Charlotte had al geen aandacht meer "Je liegt , dat zie ik zo , doe geen moeite schat ik dood je toch" Jordan keek verslagen naar de grond , zijn toneelstukje had niet geholpen.
"Je doet maar , maar pas op mijn vrienden zullen wraak nemen en dan zul je er als nog spi..." hij kon de zin niet afmaken want Charlotte wierp haar dolk in zijn keel.
Jordan's ogen werden even groot en draaiden daarna wit, hij was dood.
Ze haalde haar dolk uit zijn keel en immiteerde hem met een geïrriteerde stem "Als je mij dood zul je spijt krijgen pff die mormels proberen alles om er onderuit te komen"
Ze legde haar dolk weg en zette haar tanden in de nek van de dode Jordan, ze voelde zich al stukken krachtiger worden toen ze de nek leeg gezogen had ze ondeed haar slachtoffer van zijn shirt en zette ze haar tanden in zijn rechterarm , ik moet toegeven het zag er best wel premitief uit zoals ze haar slachtoffers bovenkant verslond maar goed.
Na een halfuurtje zat ze blijkbaar vol want ze pakte een zakdoek uit haar zak en veegde haar mond af 'Goddelijk' mompelde ze in zichzelf en ze doorzocht de jaszakken van Jordan "hmmm een amulet , dat is wel een paar goudstukken waard".
Ze pakte wat er nog wat Jordan over was op en smeet dat in de openhaard na dat gedaan te hebben sprak ze een spreuk uit waar door het lijk op ging in rook , er werdt op het raam getikt , het was een post-valk , ja een post-valk nee geen postduif maar een post-valk , geloof me die beesten zijn veel sneller en als je ze beïnvloed met magie kunnen ze ook nog eens je post brengen , geweldig.
Charlotte liet de post-valk binnen en nam het briefje uit de koker , met grote ogen keek ik naar de valk die het op mij gemunt had , ik vloog naar boven en kreeg hem achter me aan.
Aangekomen in de zolder vloog ik weer naar beneden en verstopte me in een gat in de muur , de valk werdt teruggeroepen en vloog me voor bij , sukkel.
Ik volgde hem en keek toe hoe Charlotte geïrriteerd een briefje in zijn kokertje stopte "Doe voortaan wat ik je zeg idioot" de valk keek haar aan zoals alle niet magische wezens , hersenloos , Charlotte zuchte en concentreerde zich diep vlieg met deze brief naar de vorige zender of ik braad je boven een vuurtje.
De valk glipte door het raampje weg en ging vloog naar de afzender.
Ik ging weer op de kast zitten en bekeek haar aandachtig , haar wit paarse haren irriteerde me , ik richte mijn ogen weer op de openhaard waar het laatste gedeelte van het lijk nog even wegbrande.
Hoofdstuk 2
Mitch keek gefrustreerd voor zich uit , hij had al meer dan een uur niks meer van zijn broer gehoord , zou er wat gebeurd zijn?
Hij besloot naar de school te gaan , de plek waar Jordan zou moeten zijn op dit late tijdstip als er niks ergs aan de hand was.
Mitch pakte zijn jas van de kapstok en ontweek de conciërge , toen hij de deur bereikte kwam hij Amroth tegen , ook een elf.
Amroth was altijd al een meester in de elementen geweest en beheerde naast dat ook de puurste magie van de stad en misschien zelfs wel de regio.
"Heey Mitch ,waar ga jij zo laat naar toe?" Mitch keek hem geïrriteerd aan "Gaat je niks aan" en liep de deur uit , een kwestie later bedacht hij zich en liep hij terug naar Amroth die zijn dikke lading boeken over vuur technieken op de tafel zette om vervolgens een kop koffie uit de automaat te halen.
"Euh Amroth... wil je met me mee gaan?" "Waar naar toe?" "Nou Jordan is nog steeds niet hier en ik maak me nogal zorgen... en je weet dat ik niet goed in vechten ben voor als het nodig zou zijn..." Amroth bekeek Mitch aandachtig en ontdekte dat hij echt ongerust was "Prima , ik haal mijn mantel en een doek tegen het kruid" Hij gooide zijn halfvolle beker in de prullenbak en liep met zijn boeken naar zijn kamer.
Toen hij de boeken in zijn kast had gelegd en zijn spullen had gepakt liep hij direct naar Mitch althans dat was de bedoeling , hij stopte en liep een stap achteruit , Net op tijd! hij had de Altijd nieuwsgierige conciërge vermeden want die oude sukkelaar liep niksvermoedend verder.
Toen ze bij de uitgang van het weeshuis waren keek Amroth om zich heen , er was niemand te zien "Luister Mitch , houdt me stevig vast en help me mee door te denken aan de school ,denk aan het plein met het fontijntje gesnopen?" hij knikte en deed wat hem gevraagd werd Amroth concentreerde zich diep en herrinderde zich de spreuk "Seramot Ewaria".
In een oogwenk waren ze bij het pleintje , ze kwamen in de fontijn terecht "Stommeling ik.... och laat ook maar , Enia Gerafo" zijn kleding werdt weer schoon en droog , dit gebeurde ook bij Mitch.
Mitch keek hem bewonderend aan "Jij kent volgens mij het hele spreukenboek uit je kop" Amroth keek hem daarop glimlachend aan "Vindt je het nu nog steeds gek dat ik lage cijfers haal op school?" Mitch schudde zijn hoofd "Nee , maar we zijn hier gekomen voor Jordan" Amroth keek om zich heen en richte zich op de bushalte "Moet je kijken , is dat horloge niet van Jordan?" Mitch rende naar het bushokje en bukte neer bij het horloge , hij bekeek het eventjes en zei met een hakelende stem "Ja dat is zonder twijfel Jo-Jordans horloge...".
Amroth voelde dat er iets niet klopte , er was een zeer duistere negatieve bron hier in de buurt , waarschijnlijk een vampier daar leek het wel op.
"Mitch kom mee , misschien is er nog hoop" Amroth deed zijn doek goed voor zijn mond en concentreerde zich nogmaals diep om de bron te vinden "Volg me mitch...ïk denk dat we je broer snel zullen vinden" Amroth liep stilletjes op de deur van het huisje af en opende de deur , met z'n tweeén liepen ze de gang in en de deur sloot van zelf , Amroth vertrouwde dat niet en maakte een vuurbal in zijn handen "Geef je over en geef ons Jordan!" er kwam geen gehoor.
Mitch duwde de deur van de woonkamer open , Amroth trok hem terug en ging als eerste de kamer in.
Charlotte zat rustig op haar bankstel "Kijk eens aan de sterkste magier van De stad welkom in mijn Nederige stulpje waarmee kan ik u van dienst zijn?" Amroth hield de vuurbal nog steeds in zijn hand "Geef ons zijn broer Jordan en ik laat je leven"
Ze kreeg een brede grijns op haar gezicht "In dat geval gecondoleerd..." Amroth schoot uit woede de vuurbal op haar af en ze ontweek het ding net optijd , ze trok aan een of ander touw en een lading Sint Johns kruid kwam op Amroth neer , hij probeerde het niet in te ademen maar het vervloekte spul kwam in zijn neus en hij was krachtloos.
Charlotte keek met een grote grijns naar haar nieuwe slachtoffers en ze pakte haar dolk al , Mitch kroop in een maar Amroth haalde 2 kromzwaarden te voorschijn "Zo makkelijk krijg je me niet" Charlotte was verbaasd maar ze liet het niet merken "Geef je nou maar gewoon over dan leid je ook wat minder gezichtsverlies".
[/i]
Verhalen Van Sy|1e deel|Fragment 1 + 2
-
Amroth
- Admin
- Berichten: 4815
- Lid geworden op: 25 mei 2012, 16:50
Verhalen Van Sy|1e deel|Fragment 1 + 2
When you face difficult times, know that challenges are not sent to destroy you. They're sent to promote, increase and strengthen you.
-
Lot
- Ere Inwoner
- Berichten: 5181
- Lid geworden op: 03 okt 2012, 16:44
-
Amroth
- Admin
- Berichten: 4815
- Lid geworden op: 25 mei 2012, 16:50
-
Lot
- Ere Inwoner
- Berichten: 5181
- Lid geworden op: 03 okt 2012, 16:44
Grrrr, lotte wil de hele mensheid vermoorden, ze zijn niet lief tegen het arme bijtje. ZoemZoem... '(
amnam wil lotte niet killen, amnam is te lief daarvoor )
en chev wil lotte niet invriezen, ze wil geen bijtjes pijndoen, daarom houd lotte van chev )
xxZoemendBijtjeLotte
ps ZoemZoemZoem...
amnam wil lotte niet killen, amnam is te lief daarvoor )
en chev wil lotte niet invriezen, ze wil geen bijtjes pijndoen, daarom houd lotte van chev )
xxZoemendBijtjeLotte
ps ZoemZoemZoem...
The piano keys are black and white, but they sound like a milion colours in my mind.