Nieuw verhaal (24Jan2013)

[Amroth]

Vrolijk liep ik door de bossen van Shimberwood, het had juist geregend en daarom was ik ook de bossen in gegaan.
Op die manier kon je de heerlijke geuren van bos goed ruiken.
Het deed me goed om die natuurlijke schoonheden te waarnemen.
Plots hoorde ik wat takken kraken wat overigens niet gewoon was, want in dit bos kwam geen mens.
Ik draaide me zelf om naar de bron van het geluid en zach daar een vreemd wezen staan...
Het was een meisje van ongeveer mijn leeftijd met rode haren en een bleke huid, na enkele seconden kwam ik er achter dat ik naar een vampier stond te staren.
'Lekkere wandeling aan het maken lieverd?' vroeg ze me.
Ik was nogal verward en kwaad op mezelf dat ik mijn kromzwaarden niet mee had.
En naast dat was dit een streek waar Sint Johnskruid groeide, daar zijn wezens zoals ik alergisch voor, het remt je magische krachten af.
Tenminste als je een elf bent.
Al gauw besloot ik open kaart te spelen, misschien liet deze vampier me met rust 'Ja dat klopt ik was aan het wandelen en jij?' ze keek me onderzoekend aan 'Ik? Oh ik ben opzoek naar elfen en per toeval ben ik er zojuist eentje tegengekomen'.
Ze pakte een zweep en sloeg richting mijn voeten om me vervolgens weg te trekken, dat trucje kende ik al dus ik ontweek de zweep en sprinte er vandoor.
'Kom terug elfje! Ik krijg je heus wel!' ik negeerde haar opmerking en ging steeds sneller rennen.
Ze rende achter me aan zonder enige moeite, dit verbaasde me nogal en ik rende nog sneller.
De afstand tussen mij en haar werd steeds korter, ik moest het slimmer aanpakken.
In mijn vlucht pakte ik een aardig lange tak van de grond, ik zette het ene uiteinde in de grond en zwiepte mezelf een boom in.
Als een bezetene klauterde ik naar boven, de bomen van Shimberwood waren wel 40 meter hoog, hoog gengoeg om onopvallend te ontsnappen.
Ik was al ongeveer op zo'n 20 meter, ik wist dat de bomen hier zo dik waren dat ze tegen elkaar aan groeiden waardoor ik me makkelijk door de bomen kon verplaatsen.
Hijgend rende ik door de bomen die overigens vol zaten met groene bladeren.
Hier was ik aan de ene kant wel blij mee, het gaf me schutting, maar aan de andere kant kon ik zo de "wegen" niet zien waardoor ik langzaam moest tasten.
Ik hoorde dat de vampier ook de boom in was gegaan, sterker nog ik zag haar al staan.
Met een brede grijns keek ze me aan 'Geef je het op?' 'Nooit!' riep ik terwijl ik naar de volgende tak sprong, deze was jammer genoeg niet stevig genoeg en brak af.
Ik kon me zelf net op tijd vast houden aan een andere tak, daar bungelde ik dan.
De vampier liep rustig op me af en trok me aan een hand zonder enige moeite naar boven.
'Laat me los!'haar greep werd steviger en haar grijns breder.
Ze pakte een stevig stuk touw vast en boeide mijn handen stevig aan elkaar 'Beweeg en je valt dood' en ze duimde naar beneden, ik zelf kwam ook tot de conclussie dat ik een val van 20 meter niet zou overleven en bleef staan.
Ondertussen pakte ze haar pijl en boog en maakte ze er een touw aan vast, eerst begreep ik de bedoeling ervan niet maar ook daar kwam ik al gauw achter.
Ze schoot de pijl in een tak die ongeveer twee meter boven de grond hing.
Het andere uiteinde van het touw knoopte ze stevig vast aan een dikke tak boven haar.
Ze pakte een haak van haar riem en greep mij vast 'Oh nee dat ga je niet menen neehee neee!' ze giechelde meisjes achtig en pakte me op met een hand terwijl ze met haak andere hand de haak vast hield en deze op het touw hield.
'Nee dat doe je niet in Sorths naam' ik sloeg doodsangsten uit en toch deed ze het met een luide roep die overigens nergens op leek.
Toen we bijna bij de vaste grond waren gooide ze me neer en even later sprong ze er zelf ook af.
Met een aardige klap kwam ik op de grond terecht 'Auw kun je in Sorthsnaam vortaan wat voorzichtiger zijn?'.
Ze keek me aan met oogjes die fonkelden van de pret 'Waarom zou ik' 'Ik ben een elf en ik eis met respect behandeld te worden!' 'correctie je bent een elf en je zult als een slaaf behandeld worden'.
Mijn wereld storte inelkaar 'W-w-wat? Als s-s-slaaf?' 'Ja als slaaf' zei ze nogal bot.
Ze tilde me op en gooide me over haar schouder 'Laat me los elendeling! Ik vervloek je! Laat me gaan of ik!... ' ze zette me neer en scheurde een stukje van mijn overhemd af, een gedeelte propte ze in mijn mond en het andere gedeelte bond ze er om heen.
Tevreden tilde ze me weer op en liep stug verder.
Ik keek ondertussen om me heen, zou er iets zijn dat me de kans zou geven te ontsnappen?
Het enigste wat ik zag was een prachtig groen bos maar daar had ik verder weinig aan.

[Kat]

[SamahDark]

Kan je me er in zetten?