Comming with te elves

[Moontje]

Kwam Oppeens in me op

Dit verhaal gaat niet over oorlog en vrede,
niet over leven en dood, maar over vriendschap
die blijft bestaan in welke tijden dan ook!

Zucht... Weer een dag voorbij in dit oude,
kleine en vieze kamertje. M'n boog
was afgepakt en ik mocht de kamer niet
uit. Ik staarde uit het raam en kreeg een idee!
Van een lap stof maakte ik een touw
en hing hem uit het raam. Langzaam
liet ik me uit het kamertje zakken.
Ik kwam uit in een klein meertje waar ik
door heen zwom naar de rand.
Al snel hoorde ik mensen roepen dat ik
weg was. Gelukkig lag het kasteel vlak
bij een groot bos die zich over het land strekte.
Honderde kilometers gevuld met bomen
en planten, de ideale plek voor mij.
Meteen toen ik in het bos was klom ik in een
boom om me schuil te houden.
Maar ik had al vooruit gedacht Ik had een
mesje, touw en een dolk bij. Ik brak een
tak van de boom af voor een boog.
Hij had de ideale vorm. Al snel hoorde
ik ruiters voorbij komen, maar die zagen
me niet tussen de bladeren. Ik ging
verder met waar ik bezig was. De boog
was niet fantastisch, maar wel nuttig.
Voor de rest maakte ik ook pijlen met
takjes en wat veren. Ik woonde nu niet
meer in een kasteel. Maar voor mij was deze
plek net zo bijzonder. Al snel hoorde ik
iets aankomen. Ik spitste m'n oren en
luisterde wat er gebeurde....

[tim de grote]

Verder!!!!!:)

[Moontje]

Lol was net aan t denken hoe het verder moet

[tim de grote]

Laat er een soort dwerg achtig iets aankomen.
hij/zij woont al jaren in het bos

[Moontje]

Ik wachtte af... Al snel zag ik een bleke
huid. Een vampier dacht ik. 'W,wie ben
je?' vroeg ik. 'Of nog betere vraag Waar ben ik?'
vroeg de vampier. 'Boven je.'
Meteen keek ik omhoog. Er zat daar een
vampier. 'Ꭶolange, aangenaam.'
Ze sprong op dezelfde tak als mij.
'Rustig maar, ik ga je niet opeten, nog niet.'
Zei Solange. Ze bekeek me goed. 'Hoor jij
niet nu tussen de goudstukken te zwemmen
prinses Linn?' Zei ze met een grijns.
'Nope, nu niet meer.' Antwoordde ik.
Ik liep naar een andere tak en ging
treurig zitten. 'Ach, wat is er?' Vroeg ze.
'Ik heb goudstukken, wel vijftig volbloed
paarden en voor sommige het perfecte leven,
maar ik ben niet gelukkig...' Zei ik.
Ze keek vol medelijden. 'Dus daarom
loop je weg, wil je opnieuw beginnen
en dus.. Even denken, zelfmoord plegen
aan de gevaren hierbuiten? Jupp je bent slim.'
Ze ging naast me zitten en legde een arm
over m'n schouder. Dat voelde alsof
ik weer een vriend had sinds tijden.
'Kom mee, tenzij je opgegeten wilt
worden door weerwolfen.' Solange sprong
van de tak af. Ik sprong haar haastig achterna..

[Moontje]

Ow srry ik had je bericht niet gelezen.
Maar hij komt in het volgende stukje,
beloofd

[tim de grote]

Maakt niet uit.
ik bedoel niet van die schattige hoor maar meer een mini bosmens

[Moontje]

Gaat gebeuren



Terweil we naar het huisje van Solange
liepen hoorde we weer geritsel.
Dit keer werd het steeds harder.
Uit de bosjes kwam een vies, lelijk en raar
mens. 'Uhm, Linn, dit is Sniezel, hij woont
hier in het bos.' Zei ze twijfelend.
'Hallo...' Zei ik. Het bosmens keek me
verbaasd aan. 'Prinses Linn het is me
een eer om u te zien.' Sniezel stak
z'n vieze hand uit die vol zat met zand
en bloed. Twijfelend gaf ik hem een hand
en veegde m'n hand af aan Solange.
'Nou bedankt!' Solange veegde het er weer
af. 'Sorry Sniezel we moeten echt verder.'
'Is al goed. Doegh!' Solange trok me snel
mee. Grijnzend keek ik haar aan.
Eerst keek ze verbaasd, maar daarna
had ze door wat ik bedoelde. 'Nee echt
niet! Het is een bosmens!' Riep ze.
Ik zuchte.

[tim de grote]

Zoiets bedoelde ik

[Moontje]

Jehj