Macatosh fragment 2

[Moontje]

Hier is ie dan eindelijk. Ik durfde hem
niet op te zetten dus wachte paar maandjes

Macatosh fragment 2

Ze ging weer zitten. Een -waarschijnlijk- elfje met zwart haar gaf haar een sneetje brood... Waarom? Ze keek weer uit het raampje. Geen elf met zwart haar te bekennen. Ze liet zich zakken en bleef even liggen. Nadenkend over hoe ze er uit zou moeten komen. Precies op dat moment verscheen er een gedaante bij de cel. Een vampier. Ze had rode haren en heldere groene ogen. 'Stil of ze weten dat ik hier ben!' Siste ze.  Snel stond ze op. Ze wou iets zeggen maar ze onderbrak haar. 'Waag het eens!' Ze rolde met haar ogen en trok Kim mee. 'Mijn naam is trouwens Lotte.' Zei ze toen ze om de hoek van het gebouw stonden. Nu pas merkte Kim het kroontje op Lottes hoofd op. Voordat ze iets kon zeggen werd ze weer meegetrokken. Het lukte hun om ongezien het dorp uit te sluipen. Ze waren ergens in het bos verdwenen. Ze stonden hijgend en uitgeput bij een oud kampvuurtje. Ze liet zich op haar knieën vallen. 'Nog een keer!' Riep Kim vrolijk. Lotte stond haar hijgend maar boos aan te kijken. 'Dus niet!' Siste ze weer. Verslagen stond Kim op en liep naar een boomstam die om het vuurtje lag. Ze deed haar kap van haar mantel weer over haar hoofd. 'Kom je toevallig uit Macatosh?' Lotte was bezig met het controleren van hun tijdelijke verblijfplaats. 'Ja. Hoe weet je dat?' Kim lette even niet op haar. 'Je leek me een vluchteling die vluchtte voor de oorlog daar.' Kim knikte. Nog net kon ze zien dat er een struik bewoog. Kim schrok op. Ook Lotte had het in de gaten en spande haar boog. Uit het donker kwam een elf met zwart haar. 'Rustig maar.' Zei ze lachend. 'Ken je me nog?' Vroeg ze aan Kim. 'Jij gaf me dat brood.' Kims stem klonk opgewekt. 'Uhu.' Zei het elfje glimlachend. 'En jij bent?' Lotte stond nog steeds met haar boog gespannen. 'Ow.. Ik ben Maria Warwick. Aangenaam!' Lotte en Kim keken elkaar aan. 'En wat moet je van ons?' Kim was weer geconsenteerd op het gesprek.  'Er voor zorgen dat jullie niet weer in de problemen komen.' Ze glimlachte. 'Wij hebben je hulp niet nodig!' Kim stond op. 'Ik denk van wel.' Kim zuchtte. Ze liep weg. Lotte hief haar schouders en ze liepen achter haar aan. 'Waar gaan we eigenlijk naar toe?' Lotte was verveeld geraakt. 'Naar een veilige plek.' 'Die weet ik een!' Riep Lotte. Kim draaide zich met een ruk om. 'Waar?' 'In het rijk van Miyu!' Kim snapte er niks van. 'En zij is?' Ze liet zich tegen een boom zakken. 'De prinses van het rijk Rontornarom.' 'Watte?' Je zag de verbazing in Kims gezicht. 'Je hebt het brein van een eekhoorn!' Kim knikte verbaasd. Met z'n drieën gingen ze weer verder. Ze kwamen langs een oud huisje dat bijna instortte. Marie hief haar schouders en liep naar binnen. De andere volgde. De trap was helemaal kapot en in de muren zaten gaten. "Gezellig optrekje." Lotte keek om zich heen. "Niemand te zien..." En voor dat ze het wisten stond er een elf voor hun neus. "En wat doen jullie in m'n huis?!" Ze had haar boog al gepakt. "Was het niet onbewoond?" Kim keek naar Lotte die onschuldig voor zich uit keek. Toen de elf Maria zag deed ze haar boog weg. "Wat zijn jullie van plan?" Haar blik beviel Kim niet... "We gaan naar prinses Miyu." Lotte stapte naar voren. "Ik zal maar uitkijken als ik jullie was. Ze kan je leven in een nachtmerrie veranderen als je iets verkeerds doet!" Ze knikte en draaide zich om, liepen de deur uit en gingen weer verder.  "Wacht!" Hoorde ze nog net. Het elfje kwam aangerend. "Ik ga wel mee." Ze stond te hijgen van het rennen. Even keken ze verbaas maar daarna beslist. "Best." Lotte liep gewoon door. "Ook leuk dat jullie willen weten wie ik ben!" Riep het elfje. "Nou, vertel op." Lotte kwam er weer bij staan. "Chevanne Shilmar aangenaam." "Oke we moeten minstens bij het meer Tacuaya zijn voor morgen dus we moeten opschieten!" Dus ze liepen verder. Af en toe rustte ze uit en gaan opzoek naar iets eetbaars. Met hun dolken sneden ze van de botte uiteinden van takken een punt. Ze gingen dan ergens bij het meertje staan en wachten op een vis die langs kwam zwemmen. Chevanne stond aan de rand met een speer. Ze wachtte tot er een vis stil bleef zitten aan de rand. Razendsnel schoot de speer omlaag en hield ze de vis boven water. De vis spartelde nog tegen maar bleef uiteindelijk stil en levenloos liggen. "Uhm.. Ik lust geen vis." Zei Lotte toen ze het beest zag. "Ik zoek liever wat bessen en wat fruit." En ze liep weg. Lotte liep door het bos. Ze zag bessen boven in een boom hangen. "Kunnen ze niet naar beneden of zo?!"
Ze liep er naar toe. Ze stak haar dolk in de boom en hees haar naar boven. Ze plukte wat en stopte dat ik een klein zakje. "Ik weet zeker dat ik hier een vampier zag!" Hoorde ze van beneden. Snel leunde ze voorover. Twee elfen stond onder aan de boom. "Goed geraden!" Voor de elfen har hadden ontdekt had ze haar boog al gepakt en zaten er al pijlen in hun hoofd. Snel sprong ze uit de boom en rende terug. Ze hadden een kampvuurtje gemaakt en de vis aan een stok geprikt. Ze ging er bij zitten en liet ze de bessen zien. "Verder nog iets anders gedaan?" Vroeg Maria. "Nee alleen in een boog geklommen." Ze glimlachte. De rest van de avond zaten ze daar rond het kampvuurtje wat te kletsen....