"Rivers!" ik werd wakker van het hevige kloppen op de deur, pis chagrijnig sprong ik uit mijn bed, welke idioot haalt het in zijn hoofd me om 8 uur 's ochtends wakker te maken? Meneer Houston dus.
Ik pikte een overhemd van de vloer en deed trok dat aan, ondertussen stapte ik in mijn spijkerbroek en probeerde ik een zo vriendelijk mogelijk gezicht op te zetten.
"Rivers doe nou open!" "Ja meneer Houston ik kom al!" met lichte frustratie deed ik de deur open "Waarmee kan ik u van dienst zijn Meneer Houston?" "Jonge ik moet met je praten over je verblijf hier..." "Wel gaat u maar zitten dan zet ik een bakje koffie".
Terwijl meneer Houston plaats nam op mijn voor een vrijgezel nog goed uitziende bank slofte ik naar de keuken om wat koffie te zetten.
Ik raakte het koffie apparaat aan, sloot mijn ogen en concentreerde me heel even en al gauw zat de hele pot vol, ik schonk 2 kopjes vol en bracht die naar de woon kamer en nam plaats in mijn comfortabele tweedehands stoel.
"Meneer Houston, wat wilt u kwijt over mijn verblijf?" Meneer Houston nipte van de koffie en zette het kopje rustig neer op de tafel "Eliot jonge, ik vindt je een prima bewoner maar je moet hier weg" op mijn beurt nam ik een slok en al luisterend roerde ik in mijn kopje.
"En waarom dan meneer?" ik was werkelijk benieuwd naar "Dit huis wordt gesloopt" ik verslikte me een beetje in mijn koffie "Gesloopt?" "Ja de gemeente wil dat dit huis plaats maakt voor een rondweg".
"Oké daar kunnen we niks aan doen dus..." "Maak je geen zorgen je hoeft de huur van deze maand niet te betalen maar je zult dus wel moeten zoeken naar een nieuwe woning".
Ik zette mijn kopje neer "Wat attent van u meneer Houston, maar ik heb een vraagje; waar gaat u wonen dan?" "Mijn broer in Florida heeft een huisje voor me gevonden" "Oké leuk maar even ter zake, wanneer moet ik hier weg dan?" "Vandaag nog" "Waarom dat!? ik moet eerst opzoek naar een nieuw plekje en niet al te duur want ik heb als werkeloze niet veel te besteden...".
Meneer Houston gaf me een schouder klopje "Maak je niet druk Eliot ik heb dit Makelaars foldertje meegekregen van de gemeente, en hier heb je wat extra geld omdat het allemaal zo snel moet".
Niet al te gretig nam ik de envelop en het foldertje aan, meneer Houston keek even op zijn horloge en dronk zijn laatste restje koffie op "kun je voor vijven de deur uit zijn?" "Ja dat moet wel lukken meneer" "Succes met zoeken Eliot!".
De oude grijze man schuifelde de deur uit om vervolgens naar beneden te gaan, ik woonde namelijk in het bovenste gedeelte van zijn appartementje.
Dus voor vijfen een nieuw huis vinden, great doen we , ik trok mijn wenkbrauwen op en keek even in de envelop, ik mocht niet klagen Meneer Houston was erg royaal deze keer, 1500 dollar.
Ik stopte het geld tevreden in mijn beurs en pakte het foldertje er bij, Nee, No Way, Kan ik maar 1 maand betalen, Alsjeblieft zeg van mijn leven niet, Nee, Nee, Mijn oog viel uit eindelijk op een zeer opvallend bouwsel, een landgoed met een kantoor er bij "jonge enthousiaste bewoners gezocht, Eigen kamer, andere dingen gezamenlijk met medebewoners, Werk inbegrepen. Bediendes, Secretaresses en Tuinmannen gezocht".
Dat leek me wel wat, een lekker afgelegen landgoed, geen stads mensen, natuur om je heen en nooit te laat op het werk!.
Ik liep naar de kraan om mijn hoofd er onder te leggen en spoelde me zelf even wakker, mijn kleding zag er goed genoeg uit maar toch kon het netter dus ik concentreerde me eventjes en al gauw zag het er goed gestreken uit.
Ik trok mijn schoenen aan en pakte mijn dikke jas, ontbijtje kon ik wel bij de supermarkt halen.
Ik raasde langs de trap naar beneden, opende de deur en ging de straat op die trouwens spekglad was, voor ik het in de gaten had ging ik al bijna onderuit maar op een wonderbaarlijke manier kreeg ik mijn evenwicht terug.
Er was amper een mens te bekennen op straat maar wat wil je ook, het is kwart over 8 in de ochtend, Hartje winter en de zon moest nog komen; precies het ultieme scenario voor de ontvoering van een jong aantrekkelijk meisje door een verkrachter, maar goed ik ben een jonge man van 18 met een goed getraind lichaam en een goede conditie.
Donkerbruin haar tot over mijn ogen, bruine kijkertjes en een licht getinte huid.
Met mijn handen in mijn zakken liep ik door de witte straten na een paar 100 meter kwam ik bij de supermarkt aan waar ik wat te eten kocht.
Ik liep de supermarkt uit, knaagde mijn broodje op en dronk mijn flesje water leeg.
Terwijl ik naar de bushalte liep gunde ik een zwerver een tientje en schopte ik een steentje weg dat tegen het bushokje aan knalde en een kletterend geluid gaf.
De bus arriveerde vrijwel direct terwijl ik instapte vroeg ik vriendelijk of de bus ook stopte bij het landgoed of in de buurt, Nee dus ik moest bij het trein station maar een taxi nemen.
Ik gaf de chauffeur zijn geld en nam tevreden plaats in het nog alle gammele voertuig, terwijl de bus door de in-mijn-ogen-pittoreske straten van het dorp reed probeerde ik me in te beelden hoe het zou zijn om op dat landgoed te werken, waarom wou de eigenaar jonge medewerkers en geen ervaren volwassenen? Ik had wel een stoute versie in mijn hoofd maar die moffelde ik gauw weg, het zou wel goed zijn.