The Frozen Lands

[Moontje]

Ik wil weer eens een verhaaltje schrijven.
Het gaat over the frozen lands (vikingen enzo)
en het
Sneeuwgebied enzo is een beetje
Van JustJoris zijn storyline, maargoed

Sneeuw, altijd maar sneeuw. Julia keek
Uit het raam van haar kleine kamertje
In de Krottenwijk van de hoofdstad Cariom.
Heel het land had een koning. Koning Dennis,
Die altijd maar op zijn troon zat of als hij
Op zn minst iets ging doen dan liep hij
Naar het standbeeld van een draak,
Tussen de wolven door en naar
De vecht arena omdat hij anders toch
Niks te doen had. De stad Cariom was mooi,
Heel mooi zelfs. Ze hadden twee grote muren
Om de stad, en de muur om mensen tegen
Te houden die het land wouden veroveren,
Of kapot maken. Terweil Julia voor zich
Uit zat te staren kwam Althiepo, haar wolf -waar
Er veel van waren in the frozen lands- naar haar toe
Gewandeld en begon aan Julia's hand te snuffelen.
Althiepo ging altijd mee met haar, zelfs
Als ze over de grens van The frozen lands ging -wat
Eigenlijk niet mocht.- Toen ze uit het huisje liep, wat
Bestond uit wat hout en steen, zakte ze bijna tot haar knieën
In de sneeuw. Ze had wel geluk met het uitzicht, het
Huisje stond aan de rand van het dropje
En had zo uitzicht op het grote kasteel waar
Koning Dennis altijd zat. Misschien was de
Krottenwijk wel klein, en stonden alle huisjes
Dicht bij elkaar, maar toch waren ze mooi
Versierd met lange houten balken, en ramen
Met een luik ervoor. Om het klein te houden
Het zag er gezellig uit.
Wat er ook opviel in het land was dat
Er veel uilen waren en dat er bijna
Niemand over straat liep. Ze zitten
Bijna altijd met zn alle in het huisje bovenop
Een grote berg nog zelfs binnen de muur.
Julia liep over het straatje dat bedekt
Was met sneeuw. Plotseling hoorde ze het
Geluid van de grote bel die bij de poort hing.
Dat betekende dat er vijanden aan komen.
Er rende een onderdaan voorbij die riep
Dat ze naar de schuil kelders moest.
Ze vonden dat meisjes niet mochten
Vechten in oorlogen. Ze was daar nooit
Mee eens ze was al 15, oud genoeg
Om een zwaard in de hand te mogen
Houden zei ze zelf. Julia luisterde braaf
Naar wat de onderdaan zeien sprong in de
Schuilkelder waar nog allemaal kisten
Stond waar spullen in zaten om het daar
Een paar dagen te overleven. De
Andere kinder -alleen maar jongens, ze was
Het enige meisje- en Koning Dennis werden
Er ook naar toe gebracht.
Alleen had Koning Dennis zijn eigen kamer
In de schuilkelder. Hij mocht niet vechten
Omdat iedereen van de vijand het op
Hem had gemunt hij had geen opvolger
En de onderdanen zouden niet weten
Wie hem nou moest opvolgen.
Cariom had veel inwoners, en de meeste
Daarvan waren wel goed in vechten en
De andere moesten op de muur blijven staan
Of in een uitkijktoren zitten om ze te proberen
Neer te schieten. Dat zou Julia graag willen.
Pijl en boog schieters kregen vaak
De eer om in het kasteel te staan.
Helaas was Julia het nichtje van Dennis.
Maar de Koning deed niet zo veel met
Dat feit. Hij was 24, best jong voor een
Koning, zijn vader was vroeg gestorven.
De enige die ze hadden was Dennis.

[Moontje]

Julia wist niet echt wat ze moest doen.
Koning Dennis wist wel dat julia familie
Was maar hij zei nooit iets tegen haar
Wat familie zou doen. Soms kwam
Hij in het belangrijkste café in Cariom
En daar was Julia ook vaak.

Intussen was het al wat later maar
Het gevecht ging nog steeds door.
Julia had altijd haar fluitje bij die ze
Ooit eens had gekregen van haar vader.
Elke keer als ze er op speelde voelde
Ze de koude bries tegen haar aan
En voelde dat er iets magisch was,
Zo magisch dat er iets speciaals
Zou gebeuren. De muziek bleef haar
Altijd bij en soms danste ze buiten de
Poorten van Cariom in de sneeuw en
Voelde de vrijheid. Sneeuw dwarrelde
Op haar gezicht terwijl ze dansend
Als een nimf in verhalen waar ze van
Had gehoord. En soms stond ze op
Het ijs en dansde terwijl ze over het
Ijs gleed. Dat was haar passie. Op
De muziek die ze zelf had gemaakt.
Een keer luisterde er iemand mee terwijl
Ze tegen een boom zat en een mooi
Liedje floot. Diegene gaf haar een
Compliment. Dat wist ze nog goed.
Hij had gezegt dat ze soms hetzelfde
Liedje aan het hele dorp moest laten
Horen. Maar dat was weer een tijd geleden.
Nu was die man al heel oud, en gaat bijna
Dood. Het was een vrolijke en lieve dorpeling die
Vaak verhalen vertelde over dapperheid, en moed.
Die verhalen waren inspirerend. Julia's
Lievelings verhaal ging over een dappere
Koning die mee deed aan gevechten. Hij
Werd ook wel king of the north genoemd,
Vanwege. Zijn macht, en moed.
DAT was pas een geweldige koning.