Dat bedoel ik niet Amroth, het is meer het feit dat je heel, heel oppervlakkig op posts in gaat wat ik onprettig vind. Eerst Neil en die chick van je, daarna Neil en Abe; ik beide gevallen is de reactie een beetje van; ok dude. Geen beschrijving van wat Neils toch ietwat arrogante houding met hen doet, niets over de indruk die hij wekt, en vervolgens is Abe achterdochtig terwijl ze hem al de hele tijd doodleuk met een vuurwapen rond laten lopen.
Het komt, kort gezegd, gewoon allemaal een beetje op me over alsof mijn posts amper door worden gelezen en je er maar even een paar zinnen tegenaan kwakt om er ook maar weer vanaf te zijn.
Destroyed Earth
-
Piddle
- Moderator
- Berichten: 1129
- Lid geworden op: 27 mar 2013, 16:43
"I can hardly talk with him with your music being so awfully loud!"
"That is to make you shut your cakehole while we're listening to my music."
http://yoloswek.boards.net/
-
Strepenzebra
- Voelt zich hier al thuis
- Berichten: 213
- Lid geworden op: 27 mar 2013, 16:14
Elizabeth
Lucius was het met haar eens geweest dus zat ze nu op haar gemak achterin de vrachtwagen, haar gewonde been op een kussen en de ander opgetrokken. Na het inpakken was iedereen ingestapt, Lucius was natuurlijk niet meegegaan en ze had het vermoeden dat hij op ging trekken met dat andere mens, die was achtergebleven. Ze wist niet wie er allemaal in deze vrachtwagen zaten, de man die haar wond had verzorgd zat er in ieder geval. De moeite om om zich heen te kijken nam ze ook niet, tenslotte speelde ze nog steeds het meisje-zonder-ouders, dat ongelukkig en nog half in shock was.
Dat, en het feit dat haar dorst weer opspeelde, maakte dat ze haar ogen had gesloten en haar hoofd tegen de wand aan had gelegd en deed alsof ze sliep, en aan alles behalve die dorst dacht, voordat ze stomme dingen ging doen. Want in een vrachtwagen vol met mensen was het niet zo'n goed idee om je zelfbeheersing te verliezen. Gelukkig was haar spijkerbroek bebloed genoeg om te verhullen dat haar wond waarschijnlijk dicht was gegaan of in ieder geval minder hevig bloedde, dus zouden ze dáár geen vragen over stellen. Alleen als die bemoeial het wilde controleren zou ze een probleem hebben, maar daar verzon ze wel wat op en hij had het zo snel gedaan, dat ze betwijfelde of hij daaraan zou denken.
Lucius was het met haar eens geweest dus zat ze nu op haar gemak achterin de vrachtwagen, haar gewonde been op een kussen en de ander opgetrokken. Na het inpakken was iedereen ingestapt, Lucius was natuurlijk niet meegegaan en ze had het vermoeden dat hij op ging trekken met dat andere mens, die was achtergebleven. Ze wist niet wie er allemaal in deze vrachtwagen zaten, de man die haar wond had verzorgd zat er in ieder geval. De moeite om om zich heen te kijken nam ze ook niet, tenslotte speelde ze nog steeds het meisje-zonder-ouders, dat ongelukkig en nog half in shock was.
Dat, en het feit dat haar dorst weer opspeelde, maakte dat ze haar ogen had gesloten en haar hoofd tegen de wand aan had gelegd en deed alsof ze sliep, en aan alles behalve die dorst dacht, voordat ze stomme dingen ging doen. Want in een vrachtwagen vol met mensen was het niet zo'n goed idee om je zelfbeheersing te verliezen. Gelukkig was haar spijkerbroek bebloed genoeg om te verhullen dat haar wond waarschijnlijk dicht was gegaan of in ieder geval minder hevig bloedde, dus zouden ze dáár geen vragen over stellen. Alleen als die bemoeial het wilde controleren zou ze een probleem hebben, maar daar verzon ze wel wat op en hij had het zo snel gedaan, dat ze betwijfelde of hij daaraan zou denken.
-
Amroth
- Admin
- Berichten: 4815
- Lid geworden op: 25 mei 2012, 16:50
Ik wierp een tevreden blik op het meisje en keek naar het wapen dat ik buit had gemaakt, prima bruikbaar misschien iets voor de nieuweling.
Nu ik niks te doen had raakte ik weer in mijn gedachten verzonken en weer schoten de gewoonlijke onbeantwoordbare vragen door mijn hoofd "Wie waren mijn ouders?, Wat waren mijn ouders?, Waarom waren mijn ouders al dood voor de oorlog?" ik besloot maar wat anders te doen om de vragen te ontwijken ik pakte mijn map om de kaart van Nashville en omstreken te pakken en beek deze aandachtig.
Nu ik niks te doen had raakte ik weer in mijn gedachten verzonken en weer schoten de gewoonlijke onbeantwoordbare vragen door mijn hoofd "Wie waren mijn ouders?, Wat waren mijn ouders?, Waarom waren mijn ouders al dood voor de oorlog?" ik besloot maar wat anders te doen om de vragen te ontwijken ik pakte mijn map om de kaart van Nashville en omstreken te pakken en beek deze aandachtig.
When you face difficult times, know that challenges are not sent to destroy you. They're sent to promote, increase and strengthen you.
-
Strepenzebra
- Voelt zich hier al thuis
- Berichten: 213
- Lid geworden op: 27 mar 2013, 16:14
-
Strepenzebra
- Voelt zich hier al thuis
- Berichten: 213
- Lid geworden op: 27 mar 2013, 16:14
-
Amroth
- Admin
- Berichten: 4815
- Lid geworden op: 25 mei 2012, 16:50
De wagen kwam tot stilstand en ik hoorde Leila uit de wagen springen (btw nog een keer sorry Inge, maar we zijn per slot een karavaan)
"We zetten hier ons nachtkamp neer!" ik sprong uit de wagen om mijn benen te strekken.
"We zetten hier ons nachtkamp neer!" ik sprong uit de wagen om mijn benen te strekken.
When you face difficult times, know that challenges are not sent to destroy you. They're sent to promote, increase and strengthen you.
-
Piddle
- Moderator
- Berichten: 1129
- Lid geworden op: 27 mar 2013, 16:43
Sorry voor wat? Wat heeft een karavaan met mij te maken? Neil blijft achter bij Lucius remember xD
"I can hardly talk with him with your music being so awfully loud!"
"That is to make you shut your cakehole while we're listening to my music."
http://yoloswek.boards.net/