- Ik wacht even op Marieke's reactie, if you don't mind. x] -
Ancient Dragons
-
Gast
(Mariecke + Mariechen zijn bijnamen 
Mariecke uit een toneelstuk waarin ik die rol ooit heb gespeeld en Mariechen (uitgesproken Maarieshen) komt van mijn vriendin )
Ik keek even naar Ayana, ze keek even naar mijn teken. "Ik heb krachten ja, maar ik gebruik ze niet als die gekken uit het Noorden. En inderdaad, maar de vraag is waar gaat zo de balans zitten?"
Mariecke uit een toneelstuk waarin ik die rol ooit heb gespeeld en Mariechen (uitgesproken Maarieshen) komt van mijn vriendin )Ik keek even naar Ayana, ze keek even naar mijn teken. "Ik heb krachten ja, maar ik gebruik ze niet als die gekken uit het Noorden. En inderdaad, maar de vraag is waar gaat zo de balans zitten?"
-
Strepenzebra
- Voelt zich hier al thuis
- Berichten: 213
- Lid geworden op: 27 mar 2013, 16:14
“Ik heb krachten ja, maar ik gebruik ze niet als die gekken uit het Noorden.” Ayana bloosde; ze hield niet van onbeleefd zijn en wist zich sowieso niet zoveel raad met mensen die ze niet goed kende. “En inderdaad, maar de vraag is, waar gaat zo de balans zitten?”
Zuchtend haalde ze haar schouders op. “I dunno.”
Een geluid van buiten trok Ayana's aandacht en met twee passen stond ze bij het raam. Er was niemand te zien, vast een vogel die tegen haar huis aan was gevlogen. Alhoewel... aan de rand van het bos zag ze iemand staan, die langzaam richting haar huisje aan het lopen was. Ze moest onwillekeurig aan die horrorverhalen denken met geesten die wraak wilden en zo.
“Er komt iemand aan,” mompelde ze en legde haar hand op het zwaard op tafel. Nu ze wist wat er aan de hand is, was ze nog meer op haar hoede dan normaal.
Aarzelend liep ze naar de deur toe, haalde een paar keer diep adem en liep toen naar buiten. De hand waarmee ze haar zwaard vasthield, trilde en het liefste wilde ze gillend wegrennen. Ze voelde zich zwak, zoals altijd, zonder krachten, zonder spierballen. Slechts een tenger, negentienjarig meisje met een zwaard.
“W-wie is daar?” riep ze luid, naar de persoon voor het bos. Voor de zekerheid bleef ze dicht bij de deur, voor het geval het iets gevaarlijks was. “I-ik heb een zwaard, dus ik zou maar niets p-proberen!” De mogelijkheid dat het iemand met krachten kon zijn en dat haar stomme wapen niets tegen vuur of zo zou kunnen doen, drukte ze weg.
Waarom moest ze ook alweer heldhaftig gaan doen? Dat was ze namelijk helemaal niet.
Zuchtend haalde ze haar schouders op. “I dunno.”
Een geluid van buiten trok Ayana's aandacht en met twee passen stond ze bij het raam. Er was niemand te zien, vast een vogel die tegen haar huis aan was gevlogen. Alhoewel... aan de rand van het bos zag ze iemand staan, die langzaam richting haar huisje aan het lopen was. Ze moest onwillekeurig aan die horrorverhalen denken met geesten die wraak wilden en zo.
“Er komt iemand aan,” mompelde ze en legde haar hand op het zwaard op tafel. Nu ze wist wat er aan de hand is, was ze nog meer op haar hoede dan normaal.
Aarzelend liep ze naar de deur toe, haalde een paar keer diep adem en liep toen naar buiten. De hand waarmee ze haar zwaard vasthield, trilde en het liefste wilde ze gillend wegrennen. Ze voelde zich zwak, zoals altijd, zonder krachten, zonder spierballen. Slechts een tenger, negentienjarig meisje met een zwaard.
“W-wie is daar?” riep ze luid, naar de persoon voor het bos. Voor de zekerheid bleef ze dicht bij de deur, voor het geval het iets gevaarlijks was. “I-ik heb een zwaard, dus ik zou maar niets p-proberen!” De mogelijkheid dat het iemand met krachten kon zijn en dat haar stomme wapen niets tegen vuur of zo zou kunnen doen, drukte ze weg.
Waarom moest ze ook alweer heldhaftig gaan doen? Dat was ze namelijk helemaal niet.
-
Gast
-
Strepenzebra
- Voelt zich hier al thuis
- Berichten: 213
- Lid geworden op: 27 mar 2013, 16:14
- Euhm, wil je voortaan niet meer godmooden? Aangezien IK beslis wanneer Ayana haar zwaard laat zakken of niet. xD -
Maria rende langs haar heen, naar de onbekende persoon toe. Fronsend keek Ayana haar na, what the?
“Ayana! HELP!” Geschrokken sprintte ze achter haar aan, en een beschaamd gevoel kwam opzetten toen ze zag dat het gewoon een meisje was, gewond nog wel, en dat ze die had bedreigd. Ze klemde haar tanden op elkaar en probeerde de ongemakkelijkheid te verbergen. Ayana hield niet van veel mensen om haar heen, ze was liever in haar eentje en nu er nog een vreemdelinge haar huis in zou komen, - nou ja, dat nam ze maar aan -, werd het alleen maar drukker in haar hoofd.
“We moeten haar naar binnen brengen,” zei ze, gestrest om zich heen kijkend. “Ik heb geen zin in nog een wolf op me en zo. Al weet ik niet wat er met haar aan de hand is, ze lijkt geen wonden te hebben, alleen wat zwakjes. Oh well.”
Onrustig keek Ayana het meisje aan. “Kan je ons horen? We brengen je naar binnen, oké?”
Maria rende langs haar heen, naar de onbekende persoon toe. Fronsend keek Ayana haar na, what the?
“Ayana! HELP!” Geschrokken sprintte ze achter haar aan, en een beschaamd gevoel kwam opzetten toen ze zag dat het gewoon een meisje was, gewond nog wel, en dat ze die had bedreigd. Ze klemde haar tanden op elkaar en probeerde de ongemakkelijkheid te verbergen. Ayana hield niet van veel mensen om haar heen, ze was liever in haar eentje en nu er nog een vreemdelinge haar huis in zou komen, - nou ja, dat nam ze maar aan -, werd het alleen maar drukker in haar hoofd.
“We moeten haar naar binnen brengen,” zei ze, gestrest om zich heen kijkend. “Ik heb geen zin in nog een wolf op me en zo. Al weet ik niet wat er met haar aan de hand is, ze lijkt geen wonden te hebben, alleen wat zwakjes. Oh well.”
Onrustig keek Ayana het meisje aan. “Kan je ons horen? We brengen je naar binnen, oké?”
-
xchevjex
- Admin
- Berichten: 6776
- Lid geworden op: 18 jun 2012, 17:25
ze stond stil en zag in haar vage zicht te personen op haar af lopen.
ze hoorde ze praten al leek het ver weg, het rare gevoel in haar hoofd en de pijn waren weer op gelopen en alles leek zo ver weg...
“Kan je ons horen?" hoorde ze iemand zeggen wat heel ver weg leek. "We brengen je naar binnen, oké?” ze probeerde te glimlachen en knikte wazig toen ze wist dat ze in ieder geval niet zou dood gaan in het bos won de hoofd pijn en de vlekken voor haar zicht het van haar bewust zijn en viel haar bewust zijn weg. haar hand die ze tot nu toen op haar voor hoofd had gehouden viel slap naar beneden en het bloed warmde weer op.
ze hoorde ze praten al leek het ver weg, het rare gevoel in haar hoofd en de pijn waren weer op gelopen en alles leek zo ver weg...
“Kan je ons horen?" hoorde ze iemand zeggen wat heel ver weg leek. "We brengen je naar binnen, oké?” ze probeerde te glimlachen en knikte wazig toen ze wist dat ze in ieder geval niet zou dood gaan in het bos won de hoofd pijn en de vlekken voor haar zicht het van haar bewust zijn en viel haar bewust zijn weg. haar hand die ze tot nu toen op haar voor hoofd had gehouden viel slap naar beneden en het bloed warmde weer op.
trust in yourself and what you can and stop being jealous, cause you will never be like someone else
-
Gast
-
Strepenzebra
- Voelt zich hier al thuis
- Berichten: 213
- Lid geworden op: 27 mar 2013, 16:14
(Ze had alleen hoofdpijn ^^)
Het meisje glimlachte en knikte, voordat ze het bewustzijn verloor en haar lichaam slap op de grond viel. Ayana slikte, hoopte maar dat het niets ernstigs was en tilde haar toen samen met Maria op. Voorzichtig brachten ze haar naar binnen, naar Ayana's bed. Uit de keuken haalde ze een beker, vulde die bij de pomp buiten met water en zette die op het nachtkastje. Ook plaatste ze een bord met wat fruit erbij, voor als het mysterieuze meisje wakker werd. Moe plofte ze vervolgens op de stoel neer, en keek naar het plafond.
“Wel, ik heb alles gedaan wat ik kon,” antwoordde Ayana met een diepe zucht, “en meer kunnen we niet doen, behalve wachten tot ze bijkomt.”
Licht fronsend keek ze naar haar bewusteloze gast en vroeg zich af wat er aan de hand was. Oververmoeidheid? Misschien iets giftigs binnengekregen? Of had het iets te maken met die draken, dat ze bezeten was of zo? Dat leek Ayana namelijk ook behoorlijk pijnlijk.
Oh well, antwoorden moesten wachten tot de 'zieke' was bijgekomen en zolang dat nog niet gebeurde, was het nutteloos erover te piekeren.
“Wil je misschien wat eten, Maria, of wat drinken of zo? Ik weet niet wanneer ze bijkomt en om eerlijk te zijn, ben ik best hongerig.” Haar vertrouwde Ayana wel wat meer, het was gewoon de drukte die haar van haar stuk bracht. “Er ligt vast nog wel wat in de kelder.”
Het meisje glimlachte en knikte, voordat ze het bewustzijn verloor en haar lichaam slap op de grond viel. Ayana slikte, hoopte maar dat het niets ernstigs was en tilde haar toen samen met Maria op. Voorzichtig brachten ze haar naar binnen, naar Ayana's bed. Uit de keuken haalde ze een beker, vulde die bij de pomp buiten met water en zette die op het nachtkastje. Ook plaatste ze een bord met wat fruit erbij, voor als het mysterieuze meisje wakker werd. Moe plofte ze vervolgens op de stoel neer, en keek naar het plafond.
“Wel, ik heb alles gedaan wat ik kon,” antwoordde Ayana met een diepe zucht, “en meer kunnen we niet doen, behalve wachten tot ze bijkomt.”
Licht fronsend keek ze naar haar bewusteloze gast en vroeg zich af wat er aan de hand was. Oververmoeidheid? Misschien iets giftigs binnengekregen? Of had het iets te maken met die draken, dat ze bezeten was of zo? Dat leek Ayana namelijk ook behoorlijk pijnlijk.
Oh well, antwoorden moesten wachten tot de 'zieke' was bijgekomen en zolang dat nog niet gebeurde, was het nutteloos erover te piekeren.
“Wil je misschien wat eten, Maria, of wat drinken of zo? Ik weet niet wanneer ze bijkomt en om eerlijk te zijn, ben ik best hongerig.” Haar vertrouwde Ayana wel wat meer, het was gewoon de drukte die haar van haar stuk bracht. “Er ligt vast nog wel wat in de kelder.”