Carefull where you stand.

[Katje]

De wereld is strikt opgedeeld in vakken en holen. Een grote machtspartij heeft vrijwel de gehele wereldbevolking in zijn macht en door alles in te delen in hokjes en ruitjes houden ze op die manier de mensen onder de duim. Tegenspreken is gevaarlijk, niemand is te vertrouwen en je word onder zoveel druk gezet dat een verkeerd woord al kan leiden tot de dood.
Maar wie zouden wij zijn als we daaraan toe zouden geven? De angst voor het onbekende, de angst om slecht te praten over de huidige besturingsvorm, zit er dik in bij de bewoners. Eenmaal over de grens heengetrokken kom je niet meer terug, je zal altijd gezocht worden. In deze RPG gaat het over een groep mensen die zich buiten de macht wil houden, gaat het over de tegenbeweging. Ze zijn zeldzaam, ze zijn gevaarlijk... En de politie is hevig naar ze op zoek. Een bewijs, een teken, een misstap en je ligt eruit.

Regels;
- je bent van de tegenbeweging of je bent het niet. Je kan er niet tussenin zitten. (Uiteraard kan je wel doen alsof je niet van de tegenbeweging bent maar het ondertussen wel zijn.)
- elke illegale handeling wordt beschouwd als bedreiging.
- er is een avondklok.
- je moet je streng houden aan alle regels, zelfs schoolregels overtreden heeft gevolgen voor je toekomst.
- minimale postlengte 5 regels.
- denk je karakter goed uit.
- maximaal twee karakters per persoon toegestaan.

Lijstje;
- Naam*;
- Leeftijd*;
- Geslacht*;
- Uiterlijk*;
- Karakter*;
- Lid van de tegenbeweging?*;
- Geschiedenis;
- Overig;

Mensen die meedoen:

CutiePie
- Naam; Alexandria (Alex)
- Leeftijd; 19
- Geslacht; vrouwelijk
- Uiterlijk; Alex
- Karakter; Alex is een vriendelijk meisje, hoewel ze behulpzaam zou willen zijn, is ze behoorlijk wantrouwend. Heb je eenmaal door haar masker heengeprikt is ze echt fijn om mee om te gaan, maar het echte vertrouwen geeft ze je pas later. Alex laat niet met zich sollen, zodra ze eenmaal doorkrijgt dat je haar besodemietert, heb je een kwade aan haar. Ze beschermt alles wat ze wil beschermen, maar sta je daar niet meer tussen, heb je een probleem.
- Lid van de tegenbeweging?; Ja.
- Geschiedenis; Alex is een meisje wat voorheen bekend stond om haar geweldige paardenshows en de optredens die ze gaf. Door een aantal voorvallen waar mensen niet om de paarden bleken te geven en deze 'slechts' dieren waren en Alex het verband tussen mens en dier begon te zien, begon ze een steeds grotere afkeer te krijgen tegen het 'goede' leven wat ze gedwongen moest leven. Op veertienjarige leeftijd nam ze echt het besluit om bij de tegenbeweging te gaan en op zestienjarige leeftijd ging ze het huis uit. Hoe ze het deed weet ze niet, maar momenteel is ze nog steeds zichtbaar als grootse amazone. De dreiging van de politie is daar, dat is zeker.
- Overig; Ze is de leider van een van de jongerengroepen van de tegenbeweging.

- Naam; Dante
- Leeftijd; 17
- Geslacht; mannelijk
- Uiterlijk; Dante
- Karakter; Dante is een zwijgende jongen die zijn hart verpand aan dingen waarvan je het niet zou verwachten. Hij is bot, onnodig onaardig, onbeschoft, maar om een of andere reden heeft hij een groot plichtsbesef en zal hij het belang van de groep niet in gevaar brengen. Hij vindt het onnodig om anderen in gevaar te brengen als het niet persé moet, maar eigen belang is voor hem vaak wel belangrijker dan andere dingen. Komt hij nu bijvoorbeeld een andere groep tegen is hij zo weg. Dante is voor niets en niemand bang en als hij dat uiteindelijk moet bekopen met de dood, so be it.
- Lid van de tegenbeweging?; Als er ergens een gevecht is, is Dante van de partij.
- Geschiedenis; Dante is altijd al de rebelse tienerjongen geweest. Op tienjarige leeftijd begonnen met het gebruiken van drugs (nou ja, hij deed alsof. Drugs boeien hem niet zo maar door de heerlijke reacties van zijn overspannen moeder vond hij het geweldig om te doen alsof hij de hele middag had zitten blowen) en toen uiteindelijk hij te merken kreeg dat er een soort tegenbeweging was, is hij er snel bijgegaan. Misschien wel de jongste knaap die er ooit was. Hij was 12 en probeerde al bij elk gevecht mee te doen.
- Overig; -


Inge
Naam*; Maya Soran
- Leeftijd*; 19
- Geslacht*; Vrouwelijk
- Uiterlijk*; http://4.bp.blogspot.com/-_G-cxEiFfes/U ... 0/Maya.png
- Karakter*; Verlegen en stil. Maya is nerveus en verlangt naar mensen op wie ze kan vertrouwen. Ze is voorzichtig, zachtaardig en vrij artistiek.
- Lid van de tegenbeweging?*; Yah, al is niet niet echt een onmisbaar schaakstuk of zo.
- Geschiedenis; Jaren terug is ze blootgesteld aan straling. Het heeft geleid tot het afvallen van haar arm en het wegrotten van een deel van haar been plus een paar plekken op haar gezicht.
Ze werd een freakshow, een lachertje, bang en alleen. Tot ze door de rebellie gevonden werd en een onderkomen kreeg.
- Overig; Ze heeft een soort van prothese-achtig hulpstuk aan haar been, aangezien dit amper nog verder komt dan haar knie, zodat ze - zij het moeizaam - kan lopen.

- Naam*; Riot Masquerade
- Leeftijd*; 21
- Geslacht*; Mannelijk
- Uiterlijk*; http://i206.photobucket.com/albums/bb46 ... /derps.jpg
- Karakter*; Fel, een heethoofd, temperamentvol. Wantrouwig, loyaal en moeilijk in omgang.
Riot is mentaal niet meer wat hij geweest was. Hij doet zich voor als sterk en onverslaanbaar, maar hij is daaronder kwetsbaarder dan hij lijkt en is als de dood zich zo op te stellen, waardoor hij maar bars en kil doet als iemand te dichtbij hem komt.
- Lid van de tegenbeweging?*; Yup
- Geschiedenis; Riot's geschiedenis is een lange met veel geweld, verraad en een aantal pijnlijke afscheiden. Hij praat er niet graag over en sinds hij in de rebellie zit, inmiddels anderhalf jaar, heeft hij geen woord gezegd over de littekens op zijn lichaam.
- Overig; Hij is een goed vechter, maar roekeloos, waardoor hij nog wel eens aan het kortste eind wil trekken.

xchevjex
- Naam*; shayen shilmar
- Leeftijd*; 19
- Geslacht*; vrouw
- Uiterlijk*; Klik
- Karakter*; ze is aardig en vaak vrolijk ookal heeft ze net zo veel problemen van binnen als de meesten
- Lid van de tegenbeweging?*; ja
- Geschiedenis; toen haar ouders een keer weg waren en nooit meer terug kwamen is ze haar eigen weg gegaan toen ze had gehoord dat ze vermoord waren. ze heeft het sinds dien niet zo op de autoriteiten.
- Overig; is goed met technologie en blijft vooral in het kamp om daar dingen te doen en mensen te helpen/verzorgen en daar met haar glimlach de hoop en de moed van iedereen er in te houden ;D

[xchevjex]

(t is niet echt fantasy xD naja)

[Piddle]

Eileen, ik denk dat ik sws met Riot meedoe, maar ik vraag me af; mijn nieuwe char Maya, zou zij hierin passen? Door haar deformities en persoonlijkheid is ze geen actionhero material, so yeah :c Hacking en nursing zijn ook haar straatjes niet echt,

[Katje]

Iedere willekeurige ziel die niet onderdrukt wil worden door de huppeldepup, de machtshebbende mensen of die anders denkt en het een (beetje) fout vind, kan al in het 'verzet' zitten. Je kan ook voor je eigen veiligheid in zo'n groep worden ondergebracht als je wel anders denkt en het niet eens bent met het handelen van de machtshebbers.

@Chev;
voor zover is dit fantasy genoeg. Dat er geen bullshit elven en draken en zooi in voorkomen betekend niet dat het geen fantasy is. (:

[Piddle]

Dan komt zij er ook in o3o verzin nog wel een reden waarom ze veilig gesteld moet worden o3o

[Meesje9999]

Lijstje
- Naam Venefica Alae
- Leeftijd 14
- Geslacht V
- Uiterlijk Is een albino met rode ogen (anders was het helder blauw geweest).
Heeft dus altijd beschermende kleding aan. Heeft geen huidziektes.
Draagt meestal zwart en blauw.
- Karakter Blijft altijd op de achtergrond, zo kan ze mensen makkelijk vergiftigen. Ook is ze erg betrouwbaar, maar heeft wel eens de neiging voor een trein te springen.
- Lid van de tegenbeweging? Ja (tussenin)
- Geschiedenis Haar ouders zijn toen zij (en haar zus) 4 waren, voor hun neuzen vermoord. Zij is daardoor erg bang en oplettend.
- Overig Ze zijn een tweeling

Lijstje
- Naam Regina Alae
- Leeftijd 14
- Geslacht V
- Uiterlijk Is een albino met rode ogen (anders was het helder blauw geweest). Heeft dus altijd beschermende kleding aan. Heeft geen huidziektes.
Draagt meestal fel geel en rood.
- Karakter Heel fel en snel aangebrand. Altijd in de weer met nutteloze plannen. Of blij of boos.
- Lid van de tegenbeweging? Ja (helemaal)
- Geschiedenis Haar ouders zijn toen zij (en haar zus) 4 waren, voor hun neuzen vermoord. Zij is daardoor erg bang en oplettend.
- Overig Ze zijn een tweeling[/img]

[Katje]

Alex
Met een ruwe veeg veegde ze het bloed van haar gezicht af. Een verbeten trek lag rond haar mond toen ze haar mes uit de keel van de man voor zich trok. Met een fikse ruk duwde ze hem van zich af en kroop onder zijn lijk vandaan. Een jongen kwam aangesneld en blies wat haar uit zijn ogen. Zijn donkerbruine ogen priemden in de hare. Leesbaar, als altijd. Ze wist wat hij zich afvroeg dus knikte ze. Ze was in orde.
"Close call," mompelde hij terwijl hij haar overeind hielp. Ze schudde haar hoofd terwijl ze haar schouders ophaalde. Het zou niet veel uitmaken, alles was een 'close call' en levensgevaarlijk. Ze hadden nu voor een tijdje genoeg te eten. Een tijdje, hield drie dagen in. Maar zelfs drie dagen waren enorm lang.
"Dus voor de rest zijn we niemand tegengekomen?" vroeg Alex met een lichte tril in haar stem. De jongen, Sid, schudde zijn hoofd.
"Nope, behalve deze douche zijn we niemand tegengekomen. Als ik had geweten dat hij er was, dat hij er zou zijn, had ik je niet alleen laten gaan." Alex grijnsde naar hem.
"Ik red mezelf wel, hoor. Wat denk jij, dat ik me door zo iemand laat afschrikken? Heb wel ergere dingen meegemaakt dan een belaging door een zo'n armzalig mannetje." Ze stopte haar mes terug in het leren omhulsel wat ze om haar riem had vastgemaakt. Zo trok ze het ding er makkelijk uit en kon ze hem ook weer makkelijk terugstoppen. Ideaal.
"Waar is de rest?" Alex wreef even over haar polsen. Een paar dagen geleden was ze bijna opgepakt en dat had de nodige littekens gegeven. Ze was ruw vastgebonden en had daarbij flink haar polsen beschadigt doordat ze uit de boeien probeerde te komen. De ouderen van de verzetsgroep waar zij deel van uit maakte, hadden haar daarna verboden nog wat te doen, maar de ouderen waren... Ze waren niet opgepakt of verdwenen, maar ze waren te druk bezig geweest met andere dingen dat ze alsnog Alex de taak hadden gegeven om een team op te stellen om voedsel te halen. Voedsel voor de jongeren. Want vreemd genoeg leek het zo te zijn dat de jongeren en de ouderen in aparte groepen leefden.
Eenmaal terug op de groep borg Alex het voedsel op en liep naar de kinderen die vrijwel allemaal rond het kampvuur zaten. Haar blik gleed naar de tweeling Venefica en Regina, die redelijk recent bij deze groep geplaatst waren. Of ze nieuw waren in het verzet wist Alex niet. Er waren namelijk zat verschillende groepen rond deze stad.

[Piddle]

- Naam*; Maya Soran
- Leeftijd*; 19
- Geslacht*; Vrouwelijk
- Uiterlijk*; http://4.bp.blogspot.com/-_G-cxEiFfes/U ... 0/Maya.png
- Karakter*; Verlegen en stil. Maya is nerveus en verlangt naar mensen op wie ze kan vertrouwen. Ze is voorzichtig, zachtaardig en vrij artistiek.
- Lid van de tegenbeweging?*; Yah, al is niet niet echt een onmisbaar schaakstuk of zo.
- Geschiedenis; Jaren terug is ze blootgesteld aan straling. Het heeft geleid tot het afvallen van haar arm en het wegrotten van een deel van haar been plus een paar plekken op haar gezicht.
Ze werd een freakshow, een lachertje, bang en alleen. Tot ze door de rebellie gevonden werd en een onderkomen kreeg.
- Overig; Ze heeft een soort van prothese-achtig hulpstuk aan haar been, aangezien dit amper nog verder komt dan haar knie, zodat ze - zij het moeizaam - kan lopen.

- Naam*; Riot Masquerade
- Leeftijd*; 21
- Geslacht*; Mannelijk
- Uiterlijk*; http://i206.photobucket.com/albums/bb46 ... /derps.jpg
- Karakter*; Fel, een heethoofd, temperamentvol. Wantrouwig, loyaal en moeilijk in omgang.
Riot is mentaal niet meer wat hij geweest was. Hij doet zich voor als sterk en onverslaanbaar, maar hij is daaronder kwetsbaarder dan hij lijkt en is als de dood zich zo op te stellen, waardoor hij maar bars en kil doet als iemand te dichtbij hem komt.
- Lid van de tegenbeweging?*; Yup
- Geschiedenis; Riot's geschiedenis is een lange met veel geweld, verraad en een aantal pijnlijke afscheiden. Hij praat er niet graag over en sinds hij in de rebellie zit, inmiddels anderhalf jaar, heeft hij geen woord gezegd over de littekens op zijn lichaam.
- Overig; Hij is een goed vechter, maar roekeloos, waardoor hij nog wel eens aan het kortste eind wil trekken.

[Piddle]

Riot

Het was een wonder; een dag zonder slaags te zijn geraakt met iemand, gedoe te hebben met de verkeerde mensen of gewoon erg kwaad te zijn. Riot slofte met zijn handen in zijn zakken een verlaten speelplaats op. Het zand gaf amper mee onder zijn schoenen terwijl hij naar een schommel liep.
Hij ging zitten. Onder zijn voeten was een kuil uitgesleten waar talloze kinderen zich hadden afgezet op deze schommel. Hij bewoog iets heen en weer. De kettingen piepten iets.
Vandaag was een van die dagen dat hij gewoon helemaal kapot was; dagen achtereen had hij hard gewerkt om van alles voor elkaar te krijgen, had hij met verscheidene lui gevochten en een hoop gezeur aan zijn hoofd gehad. Hij zat erdoor en nu was hij hier, om te proberen iets te ontspannen. Hij wist dat dat niet zonder risico was; hij was met zijn rebelse gedrag geen onbekende, maar toch. Hij had zijn vrijheid zo hard nodig. Want een vrij mens was hij; Riot liet zich niet temmen of beteugelen. Hij kon niet leven met de gedachte onder iemands dwang te staan. Vaak genoeg was het geprobeerd, hem in het gareel te krijgen. Hij had zich altijd verzet, met de gevolgen van dien.
Voetstapjes. Hij keek op. Een moeder stond aan de rand van de speelplaats zeer wantrouwig toe te kijken hoe haar zoon door het zand rende. Het kindje was een jaar of tien, schatte Riot. Tot zijn verbazing kwam het op de schommel naast hem zitten.
Hij hoorde de voetstappen van de vrouw; die zinde dit duidelijk niet. Hij kon het haar niet kwalijk nemen.
"Hey," groette Riot het jongetje. Zijn stem klonk schor en ietwat stug. Hij hoorde de voetstappen van de moeder stoppen.
"Hai."
"Wat doe je hier zo laat?"
Het jongetje keek hem aan en keek toen naar het zand, om slechts zijn schouders op te halen. Riot fronste. De moeder was hij even vergeten.
"Zijn ze overdag gemeen tegen je?" Het jongetje knikte. Riot was redelijk gevoelig aan het zijn voor zijn doen; normaal gesproken deed hij zich waar mogelijk compleet gevoelloos voor.
"Doen ze je pijn?"
"Ja.."
Riot beet op zijn lip. Pijn.. Daar wist hij veel van. Het bleef lange tijd stil. Hij luisterde even naar het ruizen van de wind en keek toen weer naar het jongetje.
"Verzet je je wel eens?"
"Nee.. Ik ben niet sterk." Het jongetje keek naar hem. "Jij wel. Jij bent wel sterk." Riot volgde de blik van de jongen, over zijn gespierde, met littekens overdekte armen. Hij glimlachte bitter.
"Dat is de buitenkant," zei hij slechts en hij stond op. Hij liep bij de schommel weg en keek nog een keer om. Het jongetje keek ook naar hem en een zeldzame glimlach verscheen op zijn gelaat.
"Hou je haaks. Je bent sterker dan je denkt," zei hij. Hij maakte een moment lang oogcontact met de moeder, wiens blik van wantrouwend naar ontroerd was gegaan en ineens voelde Riot zich weer onaangenaam kwetsbaar, eraan herinnerd dat zij er ook nog was. Ze glimlachte, maar hij fronste slechts, waarna hij de speelplaats verliet.

Hij slenterde door de lege straten, zijn handen weer diep in zijn zakken, verzonken in gedachten, toen hij weer voetstappen hoorde. Meerdere. En zeker geen kindervoetjes. Hij versnelde zijn pas. Dook een steegje in.
Drie straatjes verder wist hij het zeker; hij werd gevolgd. Hij rende. Als dit lui van de overheid waren was hij fucked. Maar dat waren het niet. Of ze moesten al in burger zijn, want voor hem versperden twee jonge mannen in versleten kleren hem de weg. Hij kwam vloekend tot stil stand. Achter hem verschenen er meer en hij keek vlug om. Fuck.
Hij bereidde zich voor op een gevecht, vastbesloten zich niet te laten kennen.
Het was snel over. Heel snel. Hij had een aantal rake klappen uit weten te delen, maar ze waren nutteloos geweest. Geheel nutteloos.
En nu waren ze weg, en lag hij op zijn zij in de goot. De stank van de straat drong diep in zijn neus en hij kreunde. Zijn hele lichaam deed pijn en uit verschillende verwondingen liep helderrood bloed. Hij veegde zijn neus af en keek wazig naar het rood op de rug van zijn smerige, beschadigde hand. Hij dwong zichzelf op te staan, zocht steun bij de muur en begon stapje voor stapje te lopen. Hij voelde in zijn zakken. Het geld dat hij bij zich had gehad was hij kwijt, net als zijn sigaretten. Hij vloekte.
Hoe hij het uiteindelijk had gered wist hij niet, maar hij had de groep bereikt. Hij hoestte en stommelde naar het kampvuur, waar hij zich half liet vallen. De vlammen verwarmden zijn pijnlijke gezicht en hij sloot zijn ogen, waarvan er onder een al een zwelling begon te ontstaan. Hij sprak niet, keek dof uit zijn ogen en voelde zich verslagen. Hij voelde aan zijn voorhoofd. Het opdrogende bloed voelde plakkerig aan zijn vingers.
Hij staarde niets ziend in de dansende vlammen en richtte zijn beschadigde handen op voor wat warmte. Zijn maag knorde, maar hij besteedde er geen aandacht aan. Hij ademde langzaam uit. Zijn ribben deden ontzettend zeer en de kans dat er iets minimaal flink was gekneusd was zeker niet uitgesloten, maar hij wilde zich groot houden. Hij gaf immers niet op, niet zolang hij bij bewustzijn was en op zijn benen kon staan.
Het stak, meer nog dan de fysieke pijn, dat hij verslagen was. Het stak altijd.
Dat is de buitenkant. So much for that, dacht de sneeuwblonde jongen bitter. Een paar keken hem bezorgd aan, maar zeiden niets, hem alleen latend met zijn gedachten.
De vlammen werden weerspiegeld in zijn lichtblauwe ogen en zijn gedachten dwaalden af naar de nacht op zijn zeventiende. De nacht waarin hij zo'n tachtig procent van de littekens die hij nu had opliep. Hij balde zijn vuisten en probeerde de herinneringen te verdrijven. Dat hoorde bij het verleden en hij moest sterker zijn dan dit; zwakte kon niet.



Maya

Donker haar viel voor een ietwat rond, onschuldig gezicht, waarin twee donkere ogen ernstig naar beneden keken. Een hand maakte geroutineerd een soort metalen hulpstuk dat leek op een primitieve prothese vast aan wat er van haar linkerbeen over was vast. Een paar riempjes, klemmetjes en een gesp die allemaal makkelijk vast te maken waren zorgden ervoor dat ze zich hiermee nog voort kon bewegen. Hij was zo voor haar gemaakt dat ze hem met makkelijk aan en uit kon trekken én er veilig mee rond kon lopen. Ze maakte de gesp rustig vast.
Daarna stond ze voorzichtig op. Ze liep naar een spiegel en bleef daar staan. Ze beet op haar volle onderlip en haar grote ogen keken naar de linkerkant van haar gezicht, waar de huid deels weg was gevreten door wat haar ook haar arm en been gekost had.
Met de hand van haar overgebleven arm raakte ze voorzichtig haar gelaat aan, dat vertrok in een soort droevenis, terwijl haar vingers over de vreemde, donkere plekken streken. Ze walgde ervan. Nog steeds. Na al die tijd. Maya sloeg haar ogen neer en draaide weg van de spiegel. Ze hinkte er langzaam bij weg. Iedere stap was duidelijk hoorbaar.

Maya was niet nuttig voor de groep; ze was geen hacker, geen arts. En ze was mank. Dus veldwerk was al helemaal niets. Ze kwam amper buiten en het was dat ze een natuurlijk iets getinte huid had, anders was ze vermoedelijk al vrij bleek geweest van het vele binnen zijn.
Ze stommelde naar de rest toe, en merkte op dat Alex en degene met wie ze op pad was geweest weer terug waren. Dus hinkte ze aarzelend naar hen toe.
Maya was schuw geworden door de jaren heen. Een freak was ze, een abominatie. Hier niet. Hier hoorde ze erbij. Maar toch was het wennen.
"Hey," groette ze. Haar stem klonk helder, maar zacht, met een beetje aarzeling erin.
"Hoe ging het?" vroeg ze vervolgens voorzichtig. Het voelde onaangenaam dat ze niets kon doen om te helpen, maar ze maakte zich ook geen illusies; fysiek was ze dan geen atleet, mentaal was ze al helemaal niet voor heldhaftigheid in de wieg gelegd. Maya was stil, verlegen en makkelijk te intimideren.
Ze zag Riot binnenkomen en volgde hem even bezorgd met haar ogen. Deels wilde ze dat ze ook dergelijke felheid had zoals hij, Alex en veel anderen had, maar dat ze er niets mee zou kunnen was een feit.
Ze friemelde ietwat nerveus aan haar jurk. Ze had hem van een vriendin gekregen die hem had gemaakt van oude gordijnstof. Ruw, maar warmer dan het meeste wat destijds in handen te krijgen was.
Maya had hiervoor een tijdlang in armoede geleefd; ze kon geen werk doen, werd door de meesten met de nek aangekeken en was zo schuw als een pasgeboren hertje geweest. Schuw was ze nog steeds, maar een plek hebben tussen de anderen had enorm geholpen.
Het scheelde ook dat het algemene kennis was dat haar verminkingen niet besmettelijk waren, hoe smerig ze er ook uit mochten zien.

[Katje]

Alex
Toen ze neer was geploft voor het vuurtje en een tiental paar ogen op zich gericht kreeg die allemaal zich iets af leken te vragen, voelde ze de druk op zich die ze al een tijdje voelde. De druk om.. Nee. Eigenlijk maakte het haar niet uit. Iedereen die hier zat, zat hier om dezelfde reden. Uiteindelijk. En zij, Alex, was bereid om tot het uiterste te gaan. Hoewel ze het niet hoefde, hoewel ze echt niet de 'officiële' leider was, voelde ze zich verplicht tot de mensen waar ze in een korte tijd om was gaan geven. Niet dat ze zo snel om anderen gaf, maar in deze situatie was het niet heel moeilijk om anderen te gaan waarderen. Iedereen was hier gelijk. De enige methode hoe je je kon onderscheiden van een ander was je krachten of kennis. Status, geld en dat soort dingen deden er niet meer toe.
Een harde manier van lopen klonk door en Alex keek op. Ze kende maar een iemand die zo hoorbaar liep en dat was Maya. De leeftijdsgenote was altijd al een interessant meisje geweest voor Alex, puur omdat Maya gewoon was wie ze was. Ze was anders dan de rest door haar beperkingen, maar dat maakte haar juist zo interessant. Alex had het gevoel dat Maya oprecht moest zijn juist omdat ze zo was. Alex wist dat Maya jarenlang slecht behandelt moest zijn door mensen vanwege haar uiterlijk, en daardoor wist Alex ook dat juist Maya vriendelijke mensen zou weten te waarderen. Dat was de reden waarom Alex heel graag meer met Maya wou optrekken, zorgen met haar zou willen delen. Vanwege de oprechtheid die ze uitstraalde. Ze had het nooit onder woorden gebracht en zou het waarschijnlijk ook nooit onder woorden brengen, maar Alex had zeker een zwak voor het meisje.
"Hey," begroette Maya haar. Alex schonk haar een warme glimlach. "Hi Maya," antwoordde ze.
"Hoe ging het?" Een grimas verscheen op Alex' gezicht. Ze wou Maya niet onnodig ongerust maken.
"Goed is anders, als ik heel eerlijk ben. Het liep allemaal wel goed, maar op een gegeven moment dook er zo'n genadeloze zakkenvuller op. Hij probeerde me vast te houden en om versterking te vragen, maar hij was even vergeten dat hij met mij te maken had. Laten we het zo stellen, we hebben weer wat batterijen, wapens en kleding erbij." Het speet haar dat ze een man had moeten vermoorden, maar in deze tijden was de keuze snel gemaakt. Of een hele groep zonder eten en Alex die het niet zou overleven, of een man ombrengen. Simpel.
Riots binnenkomst bleef niet onopgemerkt. Alex sprong vrijwel direct overeind en liep naar de opbergplek toe waar ze 'schone' spullen hadden om verwondingen te 'genezen'. In de gauwigheid had ze besloten dat een koel kompres wel handig zou zijn. Zijn gezicht zag er wat dikker uit dan het hoorde te zijn. Een natte doek ging dus mee, gevuld met het helaas niet al te schone water uit het kanaal (gelukkig was het nog te doen. Met de perfectie van de overheid die alles op een Utopia wou laten lijken, was dus ook het kanaal relatief schoon) en eenmaal bij Riot hurkte ze neer. Vragend bleef ze voor hem zitten, met de doek in haar handen.
"Ik eh, weet niet wat er gebeurd is, maar hier heb je een natte doek om jezelf te verzorgen." Het was en bleef Riot, voor zover ze hem kende bleef ze op een kleine afstand,