Eerste-hulp-bij-RPG'en

[Strepenzebra]

Laat je niet afschrikken door de enorme hoeveelheid tekst, ik ben nou eenmaal een langdradige schrijver. xD
Als je nog steeds denkt dat dit lezen je dood wordt; http://horsehome.actieforum.com/t658-ui ... -schrijven
Staat ook wat nuttigs in, minder uitgebreid dan wat ik hier net heb getypt, but still. Beter dan niets, right.
En mocht je wel van plan zijn dit te lezen, en heb je een vraag, say it (maar ga geen stomme vragen zoals 'hoe maak je je post langer' stellen, als je niet hebt gelezen wat ik daarover heb gezegd. Danku).

Godmooden
Voor de mensen die niet weten wat dit is; ander woord voor bepalen wat het character van iemand anders doet.

Bijvoorbeeld;
Thomas keek naar de jongen tegenover hem, net zoals hij gewapend met een degen. Hij zag op tegen het duel maar het was onvermijdelijk. Zodra de secondanten van beide kanten aangaven dat het eerlijk zou gaan, vloog zijn vijand op hem af. Dapper deed Thomas een poging om zichzelf te verdedigen, die wonderbaarlijk genoeg lukte en niet veel later zat degene die hem had uitgedaagd met een degen in zijn maag op de grond.

In dit geval beslist de persoon achter Thomas dat het andere character al verloren heeft, terwijl degene dáárachter geen toestemming heeft gegeven om vermoord te worden, en misschien had die wel een troef achter de hand. Weet jij veel.
Godmooden is verschrikkelijk irritant en verpest meteen het hele RPG. Natuurlijk zijn er uitzonderingen; als je aan de ander toestemming hebt gevraagd omdat je anders een te korte post hebt, is het geen enkel probleem. Maar zodra het over grote beslissingen gaat, zoals de bijna-dood van een character (zie voorbeeld), is het beter om gewoon te wachten tot de ander gereageerd heeft, wat het meteen een leuker duel maakt, niet?
Heb het een paar keer gezien hier, het is écht een beter idee om het gewoon NIET te doen.
Laat het dus met gevechten altijd aan de ander over om te bepalen wanneer hij/zij gewond raakt. Je kunt wel pogingen doen om hem/haar te verwonden, natuurlijk, dat is de bedoeling van een gevecht, maar ga niet bepalen of het wel of niet lukt.
Wees dan, als andere kant, ook weer zo sociaal om niet alles te ontwijken en af en toe ook gewond te raken, anders haal je al het plezier weer weg voor je aanvaller, die dan beter weg kan lopen, omdat het toch gedoemd is te mislukken.

===========================================

Powerplay
Natuurlijk kun je ergens de beste in zijn/een sterk wapen hebben/krachtiger zijn dan de gemiddelde mens, maar dit betekent NIET dat je gelijk onverslaanbaar bent.
Stel, je character heeft een magische pijl en boog die altijd raak schiet, geen enkele uitzondering. Is dat dan niet ongelooflijk oneerlijk tegenover de ander? Dan is ook alle spanning eraf, want hé, je character is onverslaanbaar. Dat is leuk en aardig, maar dit is NIET hoe RPG'en bedoeld is. Het gaat erom met elkaar samen een verhaal te schrijven, en dat gaat dus niet lukken als iemand het verpest door te bepalen dat hij voortaan het verhaal overneemt (wat je technisch gezien wel doet als iedereen ondergeschikt aan je is en je ze eigenlijk alleen niet kunt vermoorden, omdat je niet met jezelf kunt RPG'en en ze nodig hebt. Voor de rest zou het wel kunnen, want je bent onverslaanbaar).
Die pijl en boog zouden ook onbegrensde magie kunnen zijn, elementen waar je letterlijk alles mee kunt doen, een magisch zwaard, grenzeloze protheses waar je alles mee kapot kunt maken, zoals ketenen en die shit. Stel dat iedereen dat zou doen? Dan krijg je meer een machtswedstrijdje dan een leuke RPG.
Dit wilt natuurlijk niet zeggen dat je altijd maar de slechtste moet zijn. Het kan best dat jouw character heel goed is met zwaardvechten/zwemmen/magie. Het enige wat ik wil zeggen, is dat niemand, zelfs een zelfverzonnen character, onverslaanbaar hoort te zijn, want, zoals ik al zei, dat is niet hoe RPG'en bedoeld is.

=============================================

Mary/Gary Sues
Oh kijk, je hebt een zestienjarig meisje aangemaakt.
Ze heeft anorexia en is zwaar mishandeld, maar natuurlijk heeft ze het daar nooit over. Al haar eigenschappen zijn goed; in andere woorden, ze is perfect. Ze is aardig, altijd bereid om te helpen, nooit gemeen en neemt altijd de juiste beslissingen. Haar ouders zijn voor haar eigen ogen vermoord, dat wel, maar de gevolgen daarvan blijven uit en nu blijkt dat ze de uitverkorene is om die ene slechte demon te vermoorden die de wereld terroriseert. Echter gebeurt er wel elke pagina weer iets waardoor ze in levensgevaar komt en van iedereen aandacht vraagt.
Oké, ik geef toe dat ik ook ooit aan een stuk door Sue's maakte, maar dat heb ik afgeleerd, anders schreef ik dit natuurlijk niet.

Niet alle Mary/Gary's hebben alle kenmerken die ik hierboven heb neergezet, maar altijd wel eentje. Het vervelende ervan is dat ze totaal niet realistisch zijn.

Ten eerste, niemand is perfect. Je character kan nog zo aardig en begaafd zijn, iedereen, maar dan ook iedereen, heeft slechte eigenschappen. Bijvoorbeeld snel jaloers worden (hé, iedereen is wel eens jaloers, characters dus ook) of misschien heeft ze wel een geheime angst voor spinnen/hoogtes/whatever, of heeft ze totaal geen social skills. Dit soort dingen moet je niet zien als beperkingen, ook al zijn ze het wel, het geeft meer diepte in je character, die dan een stuk minder oppervlakkig overkomt.
Tip; verzin voor elke goede eigenschap, een slechte tegenhanger. Je character is bijvoorbeeld meestal vriendelijk, maar kan slecht tegen haar verlies (dit is slechts een voorbeeld). Dan is het makkelijker hem/haar gebalanceerd te houden.

Ten tweede, als een normaal mens/elf/vampier (oké, die zonder gevoelens waarschijnlijk niet maar iedereen hier is een soort Twilight-vampier dus in die zin geldt het voor hen ook) ziet dat hun ouders worden vermoord voor hun ogen/anorexia heeft/zwaar mishandeld is, zie je daar een paar jaar later behoorlijk veel gevolgen van.
Ouders zijn vermoord; depressie, bang voor andere mensen, wie weet zelfs zelfmoordgedachten.
Anorexia; niet willen eten, als ze er overheen gekomen zijn, moeite hebben om erover te praten.
Zwaar mishandeld; zwaar gebrek aan sociale skills, angst voor mannen/vrouwen/whatever omdat die hem/haar mishandeld hebben, gesloten blijven.
In andere woorden; als je character een van die dingen overkomen is, huppelt ze niet vrolijk rond en lult niet tegen iedereen die het maar wilt weten dat ze verkracht/mishandeld/anorexiapatiënt is, of haar ouders heeft zien doodgaan. Als jóú dat zou overkomen, zou je dan ook vrolijk rondhuppelen zonder met een psycholoog te praten en het volledig verwerkt te hebben, wat niet een jaar later al klaar is?
Denk dus goed na over wat voor gevolgen dit kan hebben voor je character, mocht je een van deze dingen in haar verleden willen zetten.

En over dat laatste, guys, je hoeft niet de hele tijd alle spotlights op jou gericht te hebben om een leuk RPG te hebben. Sterker nog, dit verpest het juist, op de lange duur voor jou en waarschijnlijk na kortere duur voor je mede-RPG'ers, omdat die steeds maar jou moeten redden. Dus serieus, doe het gewoon niet. Er zijn zat andere manieren om aandacht te krijgen op een positieve manier (door bijvoorbeeld een keer iemand anders te helpen, in plaats van zelf te gaan janken in een hoekje van de kerkers waar je voor de tienmiljoenste keer gevangen bent genomen).

==============================================

Posts
Oké, luister. Ik heb geen hekel aan jullie en ik wens jullie niet dood. Ook is het niet mijn bedoeling jullie te kleineren en als jullie hier niets mee willen doen en het leuk vinden om met oneliners (posts van twee/drie regels) te RPG'en, prima. Ik kan jullie moeilijk dwingen.
Maar mag ik dan in ieder geval zeggen dat het zoveel leuker en zoveel meer diepte aan een RPG geeft als je ook andere dingen beschrijft dan wat je character doet, wat voor langere posts zorgt, zodat het echt op een verhaal lijkt?

Voorbeeld;
Ik liep over straat en zag Thomas. Ik liep naar hem toe. Ik zei: “Hé Thomas.” Ik liet hem de amulet om mijn nek zien. Ik vertelde dat ik het had gevonden.

First of all; bijna iedereen schijnt hier in eerste persoon enkelvoud te praten. Als je dat leuk vindt, prima, maar het is wel lastig om te voorkomen wat er in bovenstaand voorbeeld gebeurt; elke zin met ik beginnen, zoveel dat het irritant wordt om te lezen. Tenminste, persoonlijk vind ik het vervelend om te lezen. Ook zijn de zinnen heel kort, terwijl het heel simpel is om er af en toe een paar samen te voegen.
Als we hier alle ik's in ze's veranderen, en de zinnen verlengen, ziet het er heel minder herhaalderig uit.

Lisa liep over straat en zag Thomas. Ze liep naar hem toe en zei: “Hé Thomas.” Ze liet hem de amulet om haar hals zien en vertelde dat ze het had gevonden.
In plaats van vijf keer ik achter elkaar, staan er nu nog maar twee ze's. Dat maakt het hele stukje gelijk levendiger.

Dan stap twee; bijvoeglijke naamwoorden, zoals mooi, snel, rustig, dat gedoe. Ze mogen dan kort zijn, als je daarvan een paar gebruikt, ziet je post er nóg beter uit.

In gedachten verzonken liep Lisa over straat en zag Thomas. Vlug liep ze naar hem toe en zei opgewonden: “Hé Thomas!” Enthousiast liet ze hem de amulet om haar hals zien en vertelde dat ze het had gevonden.
Nu weten we niet alleen dat Lisa mogelijk bevriend is met Thomas en over straat loopt, en hem de amulet laat zien die ze ergens heeft gevonden. Nee, nu zijn we er ook achter gekomen dat ze daar blijkbaar heel blij mee is en niet kon wachten om het aan Thomas te vertellen, wat ons vermoeden bevestigt dat ze vrienden zijn.
Dat niet alleen, geen enkele zin begint meer met 'ze' (uiteraard is het niet slim om dat te doen met een langere post omdat óók elke zin met een bijvoeglijk naamwoord beginnen een slecht idee is, het is een kwestie van afwisselen. Maar met een korte post zoals deze kan dat nog wel.).

Goed, nu we dat achter de rug hebben, is het tijd om de post langer te maken. Daar zijn verschillende manieren voor. Ten eerste, emoties, waarschijnlijk de meestgebruikte;

Ongelukkig en in gedachten verzonken liep ze over straat en zag Thomas. Vlug liep ze naar hem toe, zich al veel beter voelend, en zei opgewonden: “Hé Thomas!” Enthousiast liet ze hem de amulet om haar hals zien en vertelde dat ze het had gevonden. Ze was zo blij om hem te zien!
Tadaa. Een hele regel erbij.

Ik hoor je denken; maar dat is toch heel weinig en dus eigenlijk vrij nutteloos, behalve dat Lisa menselijker overkomt en niet als een robot? Eén regel is niet veel, inderdaad. Maar zoals we hem nu hebben, is de post heel kaal. We weten niet wie de characters, Lisa en Thomas, zijn, waarom ze zo blij is dat hij de amulet ziet en we weten zelfs niet waar ze die amulet dan heeft gevonden, of waar ze rondlopen. Staan ze in een stad vol met verkeer en getoeter, of juist in een klein, rustig dorpje waar iedereen elkaar kent, zonder al dat lawaai? En in welke tijd? Dat valt hier ook niet uit op te maken (nou ja, behalve aan de namen, maar die heb ik random bedacht dus dat moet je maar negeren xD).
Het belangrijkste zijn we dus vergeten; de achtergrondinformatie, de omgeving, wat zien/horen en vooral, wat vóelen ze nou eigenlijk?
Ongelukkig en in gedachten verzonken, liep Lisa over straat. Het was een bewolkte dag en er waren veel paard- en wagens op weg naar de markt, waar zij net vandaan kwam. Aan haar hand had ze een mandje vol met vers fruit. Het was niet moeilijk te zien hoe ze dat eten kon betalen; haar jurk was van bordeauxrode zijde en haar witte cape, vol met borduursels, zag er al even duur uit. Toch maakte al die luxe haar niet gelukkig.
Plotseling zag ze Thomas en ze had het gevoel dat haar humeur opeens tien keer beter was geworden. Op een ondamesachtige manier rende ze naar hem toe. “Hé Thomas!” begroette ze hem opgewonden en vloog hem om de hals. Enthousiast toonde ze hem de amulet om haar hals en vertelde dat ze die op de grond had gevonden, een paar meter bij de markt vandaan. Hij leek exact op degene die iemand anders van hun broederschap eerder deze week had gezien, dus het moest wel een teken zijn dat hun vijand zich hier verschuilde. Ze was zo blij om hem te zien, en niet alleen maar omdat dit een belangrijke vondst was, de laatste tijd had ze ook ontdekt dat ze gevoelens voor hem had.

Door sommige woorden te vervangen, wat achtergrondinformatie over Lisa te vertellen (ze is rijk want ze draagt dure kleding en kan zich vers fruit veroorloven) en dat ze gevoelens voor Thomas heeft, is deze post gelijk al groter. Ook weten we nu dat ze niet zoveel om die luxe geeft, wat ons meer vertelt over haar persoonlijkheid.
En kijk, ze leeft blijkbaar in een soort Middeleeuwen of een variant daarop! Dat konden we uit de allereerste post, zonder wijzigingen, niet opmaken. Al een hele vooruitgang.
Bovendien weten we nu dat ze in een soort broederschap zitten, de amuletten een belangrijk middel zijn om hun 'missie' tot een goed einde te brengen. Wie die vijanden dan zijn, tja, dát is nog onbekend, maar het is niet de bedoeling om alles meteen in dezelfde post duidelijk te maken, right? Bovendien maakt deze geen onderdeel uit van een RPG en is het slechts een voorbeeld, dus dan zou je het al weten. ^^

En het belangrijkste; houd je aan de eigenschappen van je character. Als je van jezelf weet dat je dit heel moeilijk vindt, of je kan op dat moment niets bedenken, zet dan niets neer en bedenk iets tijdens het RPG'en. Want dat karakter staat er niet omdat je daar verplicht iets moet invullen, het staat er om ervoor te zorgen dat de andere mensen die meedoen weten hoe jouw character ongeveer reageert. Als je er dus neerzet dat ze rustig is, en vervolgens bij het minste of geringste al iemand neer wilt steken (en je character dus precies het tegenovergestelde is, namelijk opvliegend), hebben zij er ook niets aan. In zo'n geval had je dus waarschijnlijk geen idee wat voor eigenschappen je je character wilde geven en is het dus beter om het maar gewoon leeg te laten.

Verder is het (in ieder geval voor mij) een must om realistisch te blijven, anders heb ik al gauw geen zin om nog te reageren, en niet uit het niets duizenden elven/vampiers/soldaten/vleermuizen/honden/katten/whatever te roepen als leger, want als je er zoveel hebt, is het praktisch onmogelijk dat niemand dat weet. Besef je wel hoeveel 'duizenden' is en dat je niet op een oppervlakte van een aantal vierkante meter zoveel mensen/dieren/wezens kwijt kunt? Daarnaast, verpest je dan niet gelijk het RPG voor je tegenspeler, omdat, als jullie bijvoorbeeld ruzie maken, díe gelijk niets meer kan doen? Tenslotte sta jij daar al met duizenden medestanders en is er voor je tegenspeler alleen nog de mogelijkheid hetzelfde te doen, wat het RPG'en meer een 'wie heeft de grootste fantasie-gevecht' van maakt dan echt RPG'en.

En alsjeblieft, ga hier niet lopen gillen wie de slechtste RPG'er is, niemand is de beste. De pot verwijt de ketel dat hij zwart is. Ook ik heb waarschijnlijk nog behoorlijk wat te verbeteren. Iedereen begint als een Mary Sue, die af en toe powerplayt en misschien zelfs godmoodt (zoals ik al zei, ik ben niet onschuldig wat dat betreft). Zo ben ik ook begonnen, met one liners.
Maar dit betekent niet dat je daarom daar moet blijven hangen. Als je wilt verbeteren, langere, diepere posts wilt schrijven en dit alles doorgelezen hebt, niemand houdt je tegen! Je enige obstakel ben je zelf.
Ik hoop dat ik met dit hele verhaal van drie A4'tjes lang iemand heb kunnen helpen, en het dus niet helemaal nutteloos is geweest, om dit te typen. xD

[xchevjex]

ik ben te lui om t helemaal te lezen maar ik heb wel een stuk gelezen en je hebt wel helemaal gelijk.
ik herken mezelf een klein beetje bij de power play maar daarom doe ik ook al altijd met de rpgs dat mn character nog neit eens alles weet wat ze met haar krachten kan doen en ze schiet nooit mis met een pijl en boog maar dat bend ik weer om met dat haar karakter haar in de weg zit van het vermoorden van wezens... denk je dat dat t een beetje covert of meot k t nog een beetje aan passen?

[Strepenzebra]

ik ben te lui om t helemaal te lezen maar ik heb wel een stuk gelezen en je hebt wel helemaal gelijk.
ik herken mezelf een klein beetje bij de power play maar daarom doe ik ook al altijd met de rpgs dat mn character nog neit eens alles weet wat ze met haar krachten kan doen en ze schiet nooit mis met een pijl en boog maar dat bend ik weer om met dat haar karakter haar in de weg zit van het vermoorden van wezens... denk je dat dat t een beetje covert of meot k t nog een beetje aan passen?

Nooit mis schieten met pijl en boog = powerplay, want zoals ik al zei, niemand is perfect. Persoonlijk (en dat bedoel ik niet lullig, as I said before, deed er vroeger ook genoeg aan xD) vind ik het, ook al zit haar karakter in de weg, nog steeds powerplay (zoals bij Ancient Dragons; ze kan in een moordmachine veranderen, dan zit haar karakter in feite niet in de weg).
Wat je wel zou kunnen doen, is dat ze bijvoorbeeld beter is met boogschieten dan de gemiddelde persoon en dus meestal raak schiet (dat klinkt, vind ik, al een stuk beter dan altijd).
Over dat ze nog niet weet dat ze krachten heeft, dat kan prima en ze kan ook sterk zijn, het gaat me er gewoon om dat men snapt dat sterk zijn anders is dan onverslaanbaar is.
Dat ze altijd raak schiet, is onverslaanbaar zijn.
Dat ze meestal raak schiet, is sterk zijn.
Dat ze haar krachten later in de RPG ontdekt, is prima, houd er dan wel rekening mee dat ze dus niet meteen enorme standbeelden uit de lucht kan halen (in theorie natuurlijk, verplicht je tot niets), dus dat ze bijvoorbeeld wel pijlen kan maken maar geen kanon (voorbeeld).

Al ligt het ook heel erg aan hoeveel ze gaat vechten. Als je op een slagveld staat tegenover de evil persoon en die heeft bijvoorbeeld een groep soldaten, dan is het vrij logisch dat je meestal raak schiet en niet snel gewond raakt, zeker als boogschutter. Met een gevecht met andere characters is het weer een heel ander verhaal.
Het probleem is meer dat als je zegt dat je altijd raak schiet, andere characters het nooit kunnen ontwijken, snap je? Dan is het ook een soort godmooden, je bepaalt al dat ze het niet kunnen. Daarom denk ik dat het beter is als je zegt dat ze mééstal raak schiet, dan geef je de andere mensen die meedoen nog die mogelijkheid. ^^

Ik bedoel het niet vijandig of zo, gewoon een tip. xD

[xchevjex]

kehj
maar ze weet wel dat ze krachten heeft en kan er ook al aardig veel mee maar ze zou er meer mee kunnen maar ze weet nog enit hoe dat werkt snappie xD
ow en over dat moordmachine hoe jij t zecht dat is echt heel zelden als t echt te ver gaat volgens haar xD dan komt er een andere kan van haar naar boven en t was geen moord machine maar een battle machine das wat anders ;D

[Strepenzebra]

Nou ja, ik vind het prima dat ze daarin kan veranderen, zolang het maar niet elke keer dat ze moet vechten gebeurd, als je snapt wat ik bedoel. xD

[xchevjex]

kehj

[Amroth]

eindelijk iemand die het aan t licht durft te brengen.
Ik moet toegeven dat ik inderdaad nog wel eens in de fout ga met het Mary/Gary gedeelte maar veel van de oude forumleden lopen inderdaad in de fout met godmooden en powerplays.

[xchevjex]

kuchkuch TIM kuchkuch

[Strepenzebra]

Ik wilde eigenlijk geen namen noemen, maar... dat dus. >.<

[Piddle]

My thoughts exactly Merle. Zelfde reden dat ik een poosje terug dat topic over persoonlijkheden gepost had; it could all really use some work here.