Farrilage fragment 4

[Gast]

Een normale dag
De volgende ochtend zat de familie van Nick aan het ontbijt, nog nadenkend over gisteravond. Roos was nog niet opgestaan, ze sliep nog. ‘Mam?’ ‘Ja Nick?’ ‘Jullie gaan haar toch niet wegsturen?’ ‘Nee, maar Nick ga wel maar even praten met haar. We willen niet dat het nog eens gebeurd’ Nick knikte en ging van tafel. Hij liep de trap op richting de kamer van Roos en deed de deur open. Roos zat op haar bed, voor zich uit te staren en keek toen naar hem. ‘Hoi.’ Nick deed de deur achter zich dicht en ging op het bed zitten. Haar kamer stond vol met boeken. En op de vloer, een vloerkleed. Het bed was wit en was niet al te groot. ‘Heey, over gisteravond... Waarom rende je weg?’ Roos ging rechtop zitten en keek hem aan. ‘Het is moeilijk voor mij om te praten over m’n ouders, mijn ouders heb ik nooit gekend en als iemand er ineens over begint lijkt het alsof .’ Nick begreep hoe ze zich voelde maar wist ook dat ze niet zo maar weg kon rennen. ‘Maar je weet toch wel dat je niet zomaar weg kan rennen.’ ‘Dat begrijp ik. En ik begrijp ook dat jullie nu zoiets hebben van wat moeten we nou met haar?’ Nick keek haar aan en vond dat ze hem en zijn ouders goed begreep. Ze stond op en Nick zag dat ze schrammen en schaafwonden op haar benen had. Roos keek even in de kast en pakte een oud jurkje uit de kast. Ze legde het op een klein krukje en keek even uit het raam. Ze leek veranderd, vond Nick. Nick stond op en liep de deur uit. Deed de deur achter zich dicht en dacht aan Roos.
--------------------------- ------------------------------------------------------------------
Roos kleedde zich om en dacht na over gisteravond. Ze dacht over de klusjes die ze vandaag moest doen en over gisteravond. Doe ik genoeg voor hun? Stel ik ze teleur? Moet ik me anders gedragen? Allemaal vragen spookten in haar hoofd. Uiteindelijk toen ze klaar was liep ze de deur uit, de trap af. Onder stond de moeder van Nick klaar om naar buiten te gaan. ‘En lekker geslapen?’
‘Ja. Ik ga even ontbijten.’
Nicks moeder liep naar buiten en Roos naar de keuken. Ze at wat en ging meteen naar buiten.
Ze keek naar de stal van de paarden en liep ernaartoe. Ze liep de stallen in en klopte op de hals van het paard. Ze maakte de stal schoon, gaf de paarden water en voer en liep de stal weer uit. Ze keek om zich heen en besefte nu pas hoe mooi het uitzicht was. Je zag het dorp en de heuvels en de zon die daar aan de hemel stond. Ze keek naar het huis, liep naar binnen en begon de vloer te schrobben. Uiteindelijk glansde de hele vloer weer en Nicks moeder kwam aangewandeld. Ze keek naar de vloer en toen naar Roos. ‘Dank je Roos. Het is heel aardig dat je de vloer hebt geschrobd.’ ‘Graag gedaan.’ Roos liep weer weg en Nicks moeder keek haar na. Roos had daarna nog de kippen, de koeien en de varkens gevoerd en water gegeven. Ze ging daarna zitten op een grote steen en keek naar het uitzicht, terwijl ze rustig nadacht over alles. Nick kwam naar haar toe gelopen en ging bij haar zitten op de steen. ‘Mis je je ouders erg?’ Roos keek om naar Nick met een blik die Nick nog nooit had gezien in haar ogen. ‘Ja, natuurlijk.’ Nick keek naar het uitzicht en voelde een klein briesje. Nick stond op en liep weer weg. Hij wist niet meer wat te zeggen. Hij kan zich voorstellen dat zij haar ouders mist maar gaat ze dan weg? Nee, daar wou hij niet aan denken. Hij liep verder en keek nog even om en zag Roos voor zich uitkijkend op de rots zitten. Hij liep verder. En wist zich geen raad.
Hij liep verder en stopte bij de bloementuin die zijn moeder al jaren onderhield, in de lente rook je de sterke geur van de bloemen tot in het huis, en de mooie kleuren zorgden dan voor zo’n fijne sfeer.
--------------------------------------
Roos stond op en liep naar binnen. Ze ging naar haar kamer, een boek lezen. Haar plekje als ze alleen wilde zijn. Ze las Koning Arthur en de ridders van de ronde tafel. Na een half uur werd er op de deur geklopt. Ze legde het boek neer en deed de deur open Nick stond voor de deur. Hij keek even langs haar en zag het boek opengeslagen op haar bed liggen. ‘Zeker weer een boek aan het lezen?’ Het was normaal om Roos lezend te vinden op haar bed, als ze niet buiten was of onder aan het werk, was ze boven op haar bed een boek aan het lezen, altijd als Nicks vader naar de stad ging gaf Roos haar kleine beetje zakgeld mee en liet hem daar een mooie klassieker kopen Roos knikte. ‘Waarvoor kwam je hier?’ ‘Oh ja, we gaan eten.’ ‘Oke.’ Roos liep met Nick de deur uit en Roos bedacht zich toen pas dat zij vrij, gelukkig en een dak boven haar hoofd had. En dat haar ouders waarschijnlijk misschien werden aangevallen of dat ze misschien al dood waren en nu naar haar keken. Ze voelde zich ineens raar en verdrietig. Ze keek naar de grond en Nick voelde dat er iets niet goed was bij Roos. Hij draaide zich om en stopte met lopen. Roos keek hem vreemd aan en Nick zag een blik in haar ogen die hij nog nooit had gezien. ‘Wat is er Roos? Je doet anders de laatste tijd.’ ‘Nick, er is iets en dat vertel ik je straks bij het meertje.’ Nick knikte en liep door. Het eten was aardappels, shú, erwten en een klein stukje vlees.

Nieuw Elfenrijk kan wat langer duren omdat ik jullie alles heb doorgestuurd van wat ik al heb! Farrilage heb ik al helemaal af, dus kun je sneller verwachten