[RPG] Night of the Rebels

[killerGirl1425]

Grace

Ze lag wijd uit op het bed, maar stond toch op, en liep het gebouw uit, terwijl de andere meiden het gebouw in liepen. "Ey, Grace, wat ga je doen, terug naar je vrienden, o wacht, die heb je niet!" riep de grootste bitch van het kamp. Ze stormde erop af en stompte Stephanie (zo heette die meid) in haar maag. "Laat me met rust!" Snauwde ze, terwijl Stephanie kreunend op de grond lag. De anderen renden op Grace af, woedend. Ze sprongen op Grace, maar ze vocht hevig terug, en uiteindelijk kwam ze er met een lichtte snee over haar gezicht vanaf. Ze begon te rennen, want algauw kwamen de meiden van het andere gebouw op Grace af. Grace was eigenlijk niet onvriendelijk, maar in het meiden barak mocht je niet meer vriendelijk zijn , zeker niet als je gehaat werd. Ja, Inderdaad, ze wordt door bijna iedereen gehaat! Toen iedereen uit het zicht was, plofte ze doodop op de grond neer. Ze veegde haar lange haar weer naar achteren en zuchtte diep. Opeens merkte Grace dat ze in de buurt van de mannenslaapzaal was, en ze Draaide zich om. Ze staarde achteloos naar het gebouw, en plofte weer neer, kijkend naar de heldere lucht. Tranen stroomden over haar gezicht. Ze veegde haar tranen weg. Ze voelde opeens dat er een werpmes langs haar werd gegooid, en ze slaakte een gil. Ze stond op en stond oog in oog met De andere bitch. Grace duwde haar het bergje af, en Alessa rende weg. Ze plofte weer neer. en ging weer naar de lucht kijken.

[Nullah]

Jake

"Weet je nog, dat ene meisje? Het enige wat ze nog kon doen was janken voor je haar uit haar lijden verloste." zijn vrienden lachte hard om die herinnering, maar Jake trok een gezicht. Dat was een verhaal waar hij niet graag aan dacht, omdat hij dan weer besefte tot wat voor dingen zijn vrienden in staat waren. Zelf was hij per ongeluk in het kamp terecht gekomen en was niet zo'n fan van mensen vermoorden. Matt, een van zijn maten, stootte hem aan. "Relax man. Je zal er ooit toch aan moeten wennen." Jake knikte instemmend, maar hij wist dat hem dat nooit zou lukken. Zo zat hij nou eenmaal niet in elkaar. "Ik hoop dat we snel weer op pad mogen!" Dit keer lachte Jake wel oprecht mee, de 'missies' waren best ok. Er waren toch meestal meerdere mensen voor een klus, en maar een slachtoffer. Daardoor hoefde Jake zelf zelden iemand kwaad te doen.

[xchevjex]

*Lijstje-
*Naam: shayen shilmar
Leeftijd: 18
*vervloeking/elf/vampier/normaal: (ik wil ook elf zijn D;;) naja.. normaal dan maar D';
Uiterlijk:

*Vecht met/tegen: tegen
Karakter: is erg rebelious maar heeft wel een aardige kant, ze is vaak alleen ern vind het erg moeilijk om zichzelf te openen naar anderen. a fist fight? no problem, vaak blijft de tegenstander in kreukels achter. een slecht verleden en van allerlei shit door de jaren heen heeft haar gemaakt wie ze is, koud.... met sympathie voor mensen zo als haar
Extra: vecht met martial arts, werp wapens (zoals shuriken en kunai en gwn werp messen etc.) en katana's en ze is ook goed met het zwaard

[xchevjex]

woeps naam vergeten

[Piddle]

Nigel

Hij legde het boek aan de kant en stond op. Een jongen die net binnenkwam keek hem verbaasd aan en Nigel grijnsde even.
"Luchtje scheppen," zei hij en hij liep langs de jongen naar buiten. De koele avondlucht was aangenaam. Hij begon te joggen. Het bleef prettig, in beweging zijn. Hij was alweer op de terugweg van zijn jog toen hij een meisje zag liggen. Hij hield stil en fronste verward. Vreemde plaats om in je eentje de nacht door te brengen. Nigel had ook wel eens onder de open lucht geslapen, maar nooit wanneer er beschikbare bedden vlakbij waren.
Nu rustig lopend begaf hij zich in haar richting, om uiteindelijk op ongeveer anderhalve meter afstand in het iets vochtige gras te gaan zitten.
Hij nam haar een moment lang onderzoekend op. Ze leek niet gelukkig en hoewel Nigel niet van gezeur hield, er zelfs een hekel aan had, was hij zeker niet harteloos. Hij herkende iemand die zich klote voelde en herkende daar wel wat in, al lagen zijn mindere tijden inmiddels achter hem.
"Wat is er?" vroeg hij. Hij vroeg niet of het ging, want dat leek hem redelijk duidelijk.
Hij had geen idee of het meisje wilde praten. Wilde ze dat niet dan zou hij niet doorvragen, maar hij had wel de beschaving het op zijn minst te vragen.
Hij keek even naar de lucht, die vrij helder was. Ja, het was alweer even geleden dat hij daaronder geslapen had. Op de straatstenen was het veelal geweest, maar zelden alleen. Nigel had charisma; hij had bijna altijd wel iemand kunnen vinden om de nacht met hem door te brengen. Erotisch was het niet eens altijd geweest; soms had je gewoon iemand nodig om je warm te houden.

[killerGirl1425]

Grace

Ze staarde nogsteeds naar de lucht, maar hoorde algauw iemand aankomen. "Wat is er?" Vroeg een stem, en ze keek op. "Ik voel me gewoon klote, meer eigenlijk niet... O wacht, jawel ; Ik word door iedereen gehaat..." Zei ze terwijl ze rechtop ging zitten. Ze keek de jongen vragend aan, alsof ze aan zijn uiterlijk kon zie wie hij was, en hoe hij zich zou gedragen bij het hatelijkste meisje ever. Maar daar kon ze geen antwoord op vinden, vreemd genoeg. "Hoe heet je?" vroeg ze uiteindelijk. Ja, Grace was misschien hatelijk, maar ja, tegenover mannen gedroeg ze zich anders, Daar gedroeg ze zich vriendelijker. Opeens dacht ze aan de tien jaar die ze in die verdomde barak bleef, waardoor ze een beetje kwaad op zichzelf werd. Ze veegde haar lange haar terug naar achteren en glimlachte lichtjes naar de jongen.

[Piddle]

Nigel

Door iedereen gehaat? Dat was een groot woord. Nigel moest eerlijk bekennen dat hij haar niet echt kende en dus geen flauw idee had of dat waar was of niet.
"Dan kan ik snappen dat je je klote voelt," antwoordde hij. Hij fronste. Het was wel zo dat het er hier niet altijd even gemakkelijk aan toe ging, maar hijzelf raakte hooguit wel eens slaags, waarmee een eventuele ruzie ook meteen beëindigt was.
"Hoe heet je?" vroeg ze hem.
"Nigel, jij?" reageerde hij ontspannen. Hij keek om zich heen.
"He, wat dacht je ervan om dit gesprek joggend voort te zetten? Niets extreems, gewoon een klein beetje lichaamsbeweging op de late avond," stelde hij toen voor. Hij had niet echt een race of iets dergelijks in gedachten, gewoon een rustig jogtempo om lekker in beweging te zijn en ondertussen nog wel te kunnen praten. Soms wilde hij tempo maken, maar zo 's avonds was een rustig tempo ook wel eens fijn en vooral ontspannend, waardoor hij vermoedde dat zij er misschien ook wel wat door opvrolijkte.

[killerGirl1425]

Grace

"Nigel, jij?" zei de jongen ontspannen.
"He,wat dacht je ervan om dit gesprek joggend voort te zetten? Niets extreems, gewoon een klein beetje lichaamsbeweging op de late avond," Zei Nigel. "Eerstens, de naam Is Grace, en ten tweede, Mij best." Zei Grace terwijl er een half gemeende Glimlach op haar gezicht verscheen, en opstond. Ze begon een rustig tempo de berg af te joggen, en toen ze beneden aankwam riep ze: "Kom je nog, of wat?!" er verscheen een speelse glimlach op haar gezicht. Ze stond daar, aan de voet van de berg, naar Nigel te kijken, wachtend tot hij naar beneden kwam. Er ontsnapte een giechel uit haar mond, en ze sloeg haar hand voor hand mond, terwijl ze knalrood werd, en ze vliegensvlug omdraaide en mompelde: "Wauw, ik heb lang niet meer zitten lachen..." er verscheen een trieste gezichtsuitdrukking op haar gezicht.

[Piddle]

Nigel

Hij was rustig opgestaan, terwijl zij al naar beneden was gejogt.
"Kom je nog, of wat?!"
Hij keek naar beneden en grinnikte. Hij rekte zich eerst even ontspannen uit, en jogde toen in een eveneens ontspannen temp naar beneden, tot hij weer op gelijke hoogte met haar stond.
"Wauw, ik heb lang niet meer zitten lachen..."
Hij keek haar aan. "Des te meer reden er nog even mee door te gaan," zei hij met een vriendelijke glimlach. "Een lach staat je beter," voegde hij er met een kleine grijns aan toe en hij gaf haar een klopje op haar schouder.
"Kom, Grace, een beetje beweging vrolijk je wel weer van op," zei hij toen, en hij zette opnieuw een rustig jogtempo in. De koele avondlucht voelde aangenaam, zeker na de intense workout van vandaag.
Sporten had nog een functie; het leidde hem vaak af. Nigel was namelijk vervloekt en als iets geen aangename gedachte genoemd kon worden was dat het wel. Toch kon je ook weer niet zeggen dat hij er erg mee zat. Immers; het was nou eenmaal zo en hij had zichzelf al snel aangeleerd dat gaan zitten piepen erover geen zin had. Nu was hij fysiek in topvorm. Wat die vloek uiteindelijk ook met zijn lijf zou doen; hij was er niet meer bang voor, ook al baalde hij er nog regelmatig van.

[xchevjex]

shayen

terwijl de slaap zalen vol liepen liep shayen in een redelijk tempo naar buiten terwijl ze iedereen ontweek, en bovendien liep iedereen ook om haar heen.
haar serieuze en emotieloze gezicht was ook niet echt uitnodigend om tegen te praten en sinds de meesten goed wisten wat er zou gebeuren als ze een gevecht met haar zochten liepen ze allemaal om haar heen.
buiten keek ze even naar de donker blauwe hemel gevuld met schijnende sterren. ze liep nog wat verder en stond stil op een groot gras veld en heel eind van de slaap zalen vandaan waar ze het gevoel had dat ze wel alleen kon zijn.
wat kracht- en evenwichts- training kon geen kwaad. ze legde het zwaard dat ze mee had op de grond en plofte er naast. ze zuchtte even, ontspande zich, haalde diep adem en zette een rustig en gefocuste gezichtsuitdrukking op. ze ging vanuit de hoek zit rustig naar de handstand, bleef zo even staan en deed vervolgens een arm op haar rug.
zo stond ze daar een tijd op een hand..