Pagina 11 van 20

Geplaatst: 17 okt 2013, 16:06
door tim de grote
(xd)

ik keek de man aan
''wat!?''
''het is simpel''
''in deze wereld wonen afstammelingen van de witte orde''
''ze hebben iedereen opgestookt ons uit te roeien''
''jij moet ze doden''
''of ze doden jou''
''simpel toch''
ik deed mijn mond open om iets te vragen maar de man was verdwenen

Geplaatst: 18 okt 2013, 16:57
door killerGirl1425
Wat voelde als eeuwen, maar waren maar een paar minuten, werd ik wakker, met barstende hoofdpijn. De man was er niet meer.

Geplaatst: 18 okt 2013, 17:01
door tim de grote
ik rende terug naar de afgebrande boerderij.
onderweg zag ik grace.
ze lag op de grond
''leef je nog?''

Geplaatst: 19 okt 2013, 09:55
door killerGirl1425
"Zo'n beetje!" Ik Trok me omhoog op de boomstam, en drukte het soort van medaillon in mijn Jaszak. "Ik heb barstende koppijn..."

Geplaatst: 20 okt 2013, 14:40
door tim de grote
ik voelde mijn kracht wegglippen in het ammulet
k dacht na
dit was echt raar
''moet ik je naar huis brengen?''

Geplaatst: 20 okt 2013, 17:19
door killerGirl1425
"Nee, hoeft niet..." Ik stond op, en begon naar mijn huis te lopen, nadenkend over al die rare dingen die vandaag gebeurden.

Geplaatst: 20 okt 2013, 17:23
door tim de grote
ik liep ook naar huis
het viel me op dat het nogal rustig was
tot ik opeens werd neergeslagen
''is het er eentje'' hoorde ik iemand
''ja, een vuurmagiƫr''

Geplaatst: 21 okt 2013, 17:52
door killerGirl1425
Ik hoorde een zacht geritsel, en ik rukte mijn mes uit mijn schede. Ik werd van achteren vastgepakt en een soort doek werd voor mijn mond gedrukt. Even later, werd alles zwart.

Geplaatst: 21 okt 2013, 18:19
door tim de grote
ik keek op toen ik bij kwam.
ik lag in een oud huis
zo eentje die je wel eens in films ziet
ik wilde opstaan maar ik zat vast gebonden
vlug brandde ik het touw door

Geplaatst: 22 okt 2013, 08:08
door killerGirl1425
Ik lag op een spierwit bed, en ik knipperde lichtjes met mijn ogen. Ik hoorde stemmen vanuit de gang. Ik probeerde recht op te zitten maar er zaten touwen om me heen. Ik Kreeg de touwen niet los met normale kracht, maar ik herinnerde mijn mes. Ik rukte het uit de schede, en sneed de touwen een voor een door.