yourdomain.com

ik spitste even mn oren, ik hoorde wat.
ik draaide me met een ruk om en in minder dan een seconde had ik mn boog van mn rug gehaald een pijl van ijs gemaakt, gespannen en gericht op waar het geluid vandaan kwam.
het was een mens ik wist t zeker, en neit een met goede bedoelingen. ik liet mn pijl los en hij schoot door de lucht. ik hoorde een kleine kreun en toen was het stil.
ik draaide me weer om en glimlachte alsof er niks gebeurt was.

Ik voelde ontzichbare armen over me heen glijden en zag Lucy naar me glimlachen. Aha, dus dat was haar geheime kracht! Ik knipoogde naar haar en schrok toen op van Chevanne die zich snel omdraaide en een pijl afschoot. Er klonk zacht gekreun en ik grinnikte. Ik denk dat we het wel zullen redden, met zijn allen. "dus. Laten we eerst maar eens een kamp opslaan, right?" ik knikte en gooide mijn rugzak op de grond.

Lucy
Ze begon in de weer te gaan met takken, bladeren, en wat andere zooi. Een 'hut' was eigenlijk wel ideaal en vooral als deze waterdicht was en in ieder geval wát warmte vast hield. Hoewel de nacht nog niet viel, moest het snel klaar zijn. Verona had al besloten dat ze de wacht hield, maar Lucy was niet blij. Verona was nu buiten het bereik van haar onzichtbare armen en ze kon ze niet even vluchtig om haar heen vouwen. Snel vlocht ze de dingen onder en door elkaar zodat er na een halfuur een fatsoenlijke hut was ontstaan. Met een klein beetje hulp van haar armen, zette ze het ding op en toen ze klaar was, glimlachte ze tevreden.
"Zo, we hebben in ieder geval iets om in te rusten. Laten we op strooptocht gaan, zonder voedsel hou je het niet lang uit."

Ik keek onzeker naar de hut die Lucy net zo snel had gebouwd. "Blijft die wel overeind? En passen we er wel allemaal in?"

Lucy
"Ziet er groot genoeg voor mij uit." Ze glimlachte. "En anders eh, slaap ik wel buiten de hut. Maak je geen zorgen, we verzinnen wel iets mocht hij te klein zijn." Niet dat Lucy zich daar zorgen om maakte, want naar haar mening was dat ding groot en stevig zat.

"ik slaap zowie zo er buiten" zei ik tone ik mn hand op stak
"ik slaap liever in een boom"

Ik glimlachte naar de meiden en knikte toen. Als er 2 mensen buiten slapen -- Chevanne en degene die de wacht houd-- zou het inderdaad passen. "Goed. Voedsel dus. Ik ben bang dat mijn wapen niet geschikt is voor jagen." Ik wees naar mijn pistool. "Heeft iemand anders iets?"

"hangt er vanaf wat is handig?"

"Uh... ik heb eigenlijk niet zo'n verstand van jagen. Althans, van het jagen op dieren niet." Voegde ik eraan toe met een scheve grijns.

Lucy
"Let me fix this," zei ze, met een eigenaardige boze grijns. "Ik ben zo terug. Jullie letten op Verona. Als er zo direct iets mis is met haar, vrees mij." Ze rende weg en verdween in het bos. Die lange armen konden zeer goed van pas komen als niemand zag dat je armen boven diegene hingen en ze zo je konden optillen en je nek om konden draaine. Ideaal bij konijnen en gevogelte.

Verona
Ze ging in kleermakerszit voor de hut zitten en streek haar blonde haren uit haar gezicht weg. Ze keek de meiden nieuwsgierig aan en knipperde met haar helderblauwe ogen.
"Hoe is het om een wezen te zijn?" vroeg ze toen. "Hebben jullie een hekel aan de mensen, dus aan mij en aan Lucy?"