Let's kill tonight

[Kotaro]

Er is een ziekte uitgebroken. Mensen die sterven veranderen in zombies. Wanneer je door een zombie gebeten word, verander je in een zombie. Dit kan niet worden tegengehouden, tenzij je een kogel door je hoofd heen krijgt. Het speelt zich af in London. Het kan zijn dat je al iemand bent tegen gekomen, of dat je helemaal niemand bent tegen gekomen.
Dat je nog alleen rond loopt en dus op zoek bent naar mensen, of deze juist ontloopt. je mag het zelf weten en kiezen.
(Het is een RL rpg, zover dat het kan natuurlijk Dus geen fantasie wezens pleaze)

Naam:
Leeftijd:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Wat deed je voordat er zombies kwamen:
Extra:


Naam: Pure
Leeftijd: 22
Innerlijk: Ze is vrij rustig en houd niet van mensen die onzin uit kramen in een gevaarlijke situatie. Ze weet hoe ze met een geweer om gaat en wil dan ook niet dat mensen onnodig kogels verspillen. Ze kan dus snel boos op je worden, maar als je ervoor zorgt dat je normaal doet. Dan is ze aardig en zal ze je helpen waar ze kan.
Uiterlijk:

Wat deed je voordat er zombies kwamen: Ze zat in een bende, waardoor ze zich heeft leren inhouden. Al wil dat misschien niet altijd lukken.
Extra: X

[Piddle]

Naam: Ivey Michaels
Leeftijd: 24
Innerlijk: laconiek, humoristisch, relaxed en grofgebekt. Wanneer ze kwaad is, en ze heeft een ietwat kort lontje, is ze echter fel en lost ze dingen eerder op met kogels dan met woorden. Ze is roekeloos en beschermend tegenover vrienden.
Uiterlijk: http://i206.photobucket.com/albums/bb46 ... 22cd19.jpg
Wat deed je voordat er zombies kwamen: Gang activity, the usual
Extra: I dunno

Naam: Scott Preston
Leeftijd: 20
Innerlijk: Hoewel hij hard is geworden door het overleven, is hij iemand die eigenlijk niet van confrontatie houd. Hij is bang voor de dood en in het verlengde daarvan; een van zijn grootste nachtmerries is geen kogels meer hebben.
Hij kan dapper zijn, maar is meer iemand die door noodgedwongenheid laat zien wat hij in huis heeft; als hij een gevecht kan vermijden doet hij dat.
Uiterlijk: http://i206.photobucket.com/albums/bb46 ... f04a6e.jpg
Wat deed je voordat er zombies kwamen: Emokid Scotty studeerde graphic design
Extra: Nickname; Scotty

Ik ben het met Ruka eens; zombies zijn ook bovennatuurlijk en een rpg met gewone mensen kan ook best heel leuk zijn ^_^

Let's not get out panties tangled up, people.

[Amroth]

*Nieuw Personage*
Naam: Jake Williams.
Geslacht: (Nee ik leef nog ) M
Leeftijd: 16
Uiterlijk: 1,71m - Blank - Lang zwart haar (Beetje Adam Lambert style) - Normaal Postuur - Kleed zich graag donker
Karakter en Extra: Vriendelijk voor mensen die hem accepteren - Verder ontzettend teruggetrokken - Heeft veel gelezen over Preppers ( http://nl.wikipedia.org/wiki/Prepper ) en ook zichzelf enkele vechtenkunsten aangeleerd. - Woonde in een weeshuis - Las graag
_______
Nu: Ziet de zombies als een soort van spelletje zo van "Heey een zombie KNAL!"

[Kotaro]

OOC: Ik vraag toch ook niet of je mee wil doen? Je hoeft geen levenloos wezen te zijn. Je bent gewoon een mens hoor X3

BIC:

Pure:

Ze had een kras over haar schouder, ze had voor enkele tellen moeten nadenken of het niet van een zombie kwam. Maar dat was niet het geval, ze was een huis in gevlucht en had zich daar aan het glas geschaafd. het was een opluchting voor haar geweest. Haar roze haren zaten door de war, maar ze besteedde er geen aandacht aan. het was belangrijker dat ze weg kwam. De enige uitweg was de trap op rennen en dat deed ze dan ook. Haar lichaam was al wat uitgeput, maar ze kon niet rusten. Ze moest wel doorgaan. Nu ze boven was, leek alles enkel erger te zijn. Ze hoorde hoe de zombies al met moeite de trap op kwamen en zacht vloekte ze in zichzelf. Een uitweg en het liefst een veilige, met een zucht kwam ze uit bij een raam. Dat was haar enige uitweg, vooral omdat ze een zombie te dichtbij hoorde komen. Ze waren boven. iets kraakte er toen ze op de grond terecht kwam en ze maakte een rol om de val te breken. Maar ze negeerde de pijn, die ze maar vaag door haar adrenaline heen kwam. De zombies kwamen achter haar en en het moest van een afstandje er best leuk uit hebben gezien. Maar voor haar was het alles behalve dat. Ze had tevens niet eens het idee waar ze naartoe rende.

[xchevjex]

ik doe ook wel mee

nieuw character

shayen maywen
17
karakter: erg kalm en vriendelijk. haar karakter is in 2 delen op te delen de vriendelijke kant die grapjes kan maken en altijd glimlacht en de kalme, kille kant die het niet erg vind om iets of iemand neer te schieten als t nodig is.
uiterlijk:

extra: exelent with guns, en ook aardig in martial arts

[Amroth]

Ik vervloekte mezelf, ik had 3 keer mis geschoten oftewel 3 kogels die uit de huls gevlogen waren en niks hadden opgeleverd.
Ik moest hoognodig wat nieuwe munitie hebben en wat te kanen zou ook wel fijn zijn.

[Piddle]

Ivey

Het rijkelijk met tattoo's bedekte donkerharige meisje was gewapend met twee pistolen, waar ze inmiddels zeer wegwijs mee was. Ze stond in een brede, vervallen straat en van verschillende kanten kwamen zombies gorgelend haar kant op. Ze keek kort naar ze en kon toen een kleine grijns niet onderdrukken. Hoewel ze smerig was, bont en blauw en moe, was Ivey iemand die een kick kreeg van dit soort dingen. In drie schoten had ze een groepje geveld. Vliegensvlug draaide ze zich om om twee achter haar door hun schedels te schieten. De knallen zouden vermoedelijk meer aan trekken, maar daar kon ze zich nu geen zorgen over maken.
Na ook met de rest korte metten te hebben gemaakt, concludeerde ze dat ze niet zo gek veel ammo meer had.
"Godverdomme," mompelde ze, en ze begon te rennen. Bij een sportzaak hield ze echter stil; ze had een idee. Ze trapte zonder aarzelen de ruit in; een verleden als randgevalletje criminaliteit deed toch wat met je moraal, dacht ze laconiek en voorzichtig stapte ze de zaak binnen. Ze keek over haar schouder, waardoor ze de ondoden al kon zien die haar kant op kwamen. Dat werd de achteruitgang, al kwamen ze vermoedelijk niet zo makkelijk binnen.
Toch nam Ivey geen risico; ze haastte zich direct naar de plaats van bestemming; een honkbalknuppel. Later zou ze er wel een paar spijkers inslaan of zo.
Nu haastte ze zich naar de achterdeur, haar pistolen in de holsters aan haar hopen. Ze trok er een om het slot stuk te schieten en schopte de deur open. In het steegje slenterde een enkele zombie die met een welgemikte tik van de knuppel bewegingloos tegen de vlakte ging. Ivey bekeek het nu vrij smerige ding goedkeurend. Hier kon zij wel vriendjes mee worden. Gehaast liep ze door.


Scott

Hij had zich weten te verschansen op een groot plat dak van een vrij hoge flat, maar hij wist dat hij hier niet eeuwig kon blijven zitten. Zijn maag knorde, zijn SMG was zo goed als leeg en hij had geen plaats om veilig te overnachten. Met tegenzin stapte hij naar de brandtrap. Hij daalde half rennend af. Zijn hard bonkte in zijn keel. Eenmaal was hij compleet omsingeld geweest, iets wat hij ternauwernood had weten te overleven. Het had erin gehakt; hij was van zichzelf al enigszins een stresskip, nu was hij helemaal strak gespannen.
Trede na trede na trede. Zijn voeten maakten een ritmisch geluid erop dat metalig weerklonk en hij kneep even zijn ogen dicht; dit trok zombies aan. Dat had hij niet moeten doen; hij verloor zijn evenwicht en lazerde de laatste tien omlaag. Met een klap landde hij zijdelings in de modder, zijn SMG een paar meter verderop. Kreunend wist hij zich op te werken. Duizelig schudde hij zijn hoofd en al snel werd hij weer helder. Toen hoorde hij het. Vlak achter hem. Een reutelend kreunen. Zijn pupillen vernauwden zich en geschrokken keek hij om, waarbij zijn zwarte haar een moment lang zijn zicht beperkte. Zombies. Op nog geen twee meter afstand. Onhandig kroop Scott naar voren, greep hij zijn vuurwapen en sprong hij overeind, moeizaam in de modder zijn evenwicht bewaren. Met een paar van de weinige kogels die hij nog overhad schoot hij de twee neer, nu zeker zijn locatie verraden hebbend.
Hij begon te lopen. Zijn hart bonkte in zijn keel. Hij moest mensen vinden, bedacht hij zich gejaagd, een team. Veiligheid. Daar draaide het hem om. Maar waar vond hij die in godsnaam?

[xchevjex]

ik stond boven op een dak van een random gebouw. van af hier had ok over icht over wat er om me heen gebeurde. ik schrok op door iemand uit geput te horen rennen gevolgt door een horde zombies. arm meisje.. dacht ik. ik pakte mn pistool (wow dat klinkt weird..) richte en schoot een paar keer achter elkaar en raakte een aantal van de voorsten. ik laade bij en schot nog een aantal keer recht door hun hoofd.. als je dat nog zo kon noemen.

[Kotaro]

Naam: Uruha
Leeftijd: 28
Innerlijk: Hij is rustig en heeft er geen problemen mee om mensen dood te schieten. Tenzij hij er natuurlijk een goede relatie mee heeft. Hij ziet niet graag mensen waar hij om geeft sterven en doet er dan ook veel aan om dit te voorkomen.
Uiterlijk: http://visualioner.files.wordpress.com/2013/03/54.png
Wat deed je voordat er zombies kwamen: Hij werd ingehuurd om belangrijk materiaal te bemachtigen. Hij is goed in karate daardoor en kan opzich wel wat schieten.
Extra:Hij laat zijn gouden python nooit ergens liggen.
http://i842.photobucket.com/albums/zz35 ... python.jpg

[Kotaro]

Uruha:

De man hing uit een raam, hij vond alles zo saai. De zombies schoten niet terug en natuurlijk had hij wel in gevaarlijke situaties verkeerd. De man was ook geen super held, maar hij wist wat te doen en hoe hij het moest doen. Doden was iets waar hij niet zoveel moeite mee had, maar ergens vond hij het gewoon saai. Hij had al in geen weken geen mensen meer gezien. Maar de mensen die hij was tegen gekomen wilde hem ook niet in de groep hebben. Daar had hij dan ook snel mee afgerekend, hij had eten nodig en kogels. Als ze hem niet wilde en ze gaven hem ook niks, verdiende hun ook niks. Het laatste wat die mensen dan zagen was een Uruha die hen aankeek en de trekker over haalde. Met een zucht duwde hij zich van het raam weg en liep wat nonchalant de trap af. Iets te nonchalant, wat hij moest zichzelf aan de leuning vast grijpen om niet onderuit te gaan door een plas bloed. Iets wat toch ook niet geheel zijn bedoeling was geweest, eenmaal beneden aangekomen liet hij een zucht tussen zijn lippen door gaan en zocht naar leuke dingen, iets om te doen. Vaak kon hij niet eens een spelletje doen omdat de stroom dan van het gebouw was. Af en toe was er nog ergens een game boy die nog wat batterij had en moest hij het daar maar mee doen. Hij wilde naar een deel waar nog gewoon elektriciteit was. Hij liep het gebouw uit en keek wat verbaasd naar een jongen die een brandtrap afrende. Een kleine grijns verscheen op zijn lippen, totdat hij zag wat er gebeurde. De jongen lag op de grond en een zombie kwam steeds dichterbij. Maar zoals Uruha was, hielp hij niet gelijk. Als de jongen zichzelf niet kon redden, was het helemaal niks met hem. Dus hij wachtte, op het laatste moment zou hij pas ingrijpen. Hij haalde zijn schouders op toen de jongen de zombie dood schoot en toen de jongen begon te rennen, deed Uruha dat dan ook en ging langs hem rennen.
"Nog veel kogels?" was de eerste vraag die hij aan de jongen stelde.